Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, που καθιέρωσε η IBBY, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα το 1966 προς τιμή του μεγάλου παραμυθά, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δανίας, στο Όντενσε, στο νησί Φιονία της Δανίας. Η κοινωνική θέση της οικογένειάς του ήταν πολύ χαμηλή, στοιχείο που απέκρυπτε σε όλη του τη ζωή.  Ο πατέρας του με τον καιρό ξέπεσε και δούλευε τσαγκάρης, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας να αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα, η οποία είχε αποκτήσει μία κόρη όσο ήταν ακόμα ανύπαντρη και το κοινωνικό στίγμα την ακολούθησε και στο γάμο της. Ο Άντερσεν φοβόταν πάντα ότι η ετεροθαλής αδελφή του θα επέστρεφε ξαφνικά στη ζωή του και θα του ζητούσε οικονομική ενίσχυση. Ο φόβος του έγινε πραγματικότητα, αλλά πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Άντερσεν ήταν ένας πετυχημένος συγγραφέας. Ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του έπασχε από σοβαρή ψυχολογική ασθένεια, την οποία ο Άντερσεν πίστευε ότι είχε κληρονομήσει. Ο φανταστικός κόσμος του Άντερσεν βασίστηκε στις διηγήσεις της γιαγιάς του, πάλι από τη μεριά του πατέρα του, που υποστήριζε ότι η οικογένειά τους καταγόταν από το βασιλιά της Δανίας, Χριστιανό Η’. Ο ισχυρισμός της δεν αποδείχτηκε ποτέ, αλλά ο νεαρός Άντερσεν παρηγορούνταν από την ιδέα της βασιλικής καταγωγής....

Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Η μόρφωση του Άντερσεν ήταν εξαιρετικά επιφανειακή, σε σημείο που σε μεγάλη ηλικία και δεν ήξερε γραμματική και ορθογραφία. Όμως, διέθετε ευφυΐα και ευαισθησία που καλλιεργήθηκε από πολύ μικρή ηλικία. Το 1812, όταν ήταν 7 ετών, παρακολούθησε την πρώτη θεατρική παράσταση της ζωής του, εμπειρία που τον στιγμάτισε. Ήταν η όπερα του αυστριακού συνθέτη Φέρντιναντ Κάουερ με τίτλο, «Η Γοργόνα του Δούναβη», όπου ο Άντερσεν αντίκρισε για πρώτη φορά μία από τις διασημότερες ηρωίδες του. Ο μικρός επισκεπτόταν το θέατρο τόσο συχνά, ώστε αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Τον είχαν μάθει όλοι οι εργαζόμενοι και γοητεύτηκαν από τον ενθουσιασμό του μικρού παιδιού. Μάλιστα ο Άντερσεν έγραψε μια ολόκληρη τραγωδία, που απήγγειλε δυνατά σε όποιον τύχαινε να σταθεί δίπλα του. Παρακαλούσε τη μητέρα του να τον αφήσει να γίνει ηθοποιός και εκείνη δέχτηκε, αφού συμβουλεύτηκε ένα μέντιουμ που προέβλεψε ότι ο γιος της θα γινόταν μεγάλος και τρανός.  Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να απαγγέλλει και να τραγουδά.

Το 1819 εγκαταστάθηκε στην Κοπεγχάγη, όπου σκόπευε να ακολουθήσει καριέρα στο θέατρο ως τραγουδιστής, χορευτής και ηθοποιός. Αλλά οι απογοητεύσεις έρχονταν η μία μετά την άλλη. Παρουσίασε μία δική του χορογραφία στη διάσημη μπαλαρίνα  Άννα Σολ. Η εντύπωση που της έκανε ήταν τόσο αρνητική, που τον έδιωξε με τις κλωτσιές από το στούντιό της. Ο διευθυντής του βασιλικού θεάτρου τον συμβούλευσε να επιστρέψει στην Οντένσε και να ασχοληθεί με κάποια άλλη τέχνη, γιατί στο θέατρο δεν είχε μέλλον. Ο Άντερσεν, ξεροκέφαλος και επίμονος, δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και επισκέφτηκε απρόσκλητος τον διευθυντή της βασιλικής χορωδίας. Ο διευθυντής δειπνούσε με στενούς του φίλους και ο Άντερσεν, δίχως ντροπή και δισταγμό, άρχισε να τραγουδά και να απαγγέλλει Σέξπιρ μπροστά τους. Το θάρρος του εντυπωσίασε το συνθέτη Βέις, που αποφάσισε να τον εκπαιδεύσει. Δυστυχώς μέσα σε ένα χρόνο, η φωνή του Άντερσεν άρχισε να εξασθενεί και για ακόμα μία φορά, του πρότειναν να επιστρέψει στην Όντενσε.... 

Μετά από πολλές απορρίψεις, ο Άντερσεν αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο όχι ως ηθοποιός, αλλά ως συγγραφέας. Το 1821 έγραψε μία τραγωδία, αλλά το κείμενο ήταν τόσο ανορθόγραφο που όσοι το διάβασαν θεώρησαν ότι ο Άντερσεν τους κορόιδευε. Ο μοναδικός που αντέδρασε θετικά ήταν ο αξιωματικός του ναυτικού και μετέπειτα μεταφραστής του Σέξπιρ, Πίτερ Φρέντερικ Γουφ. Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Ο αξιωματικός αντιλήφθηκε την αξία του Άντερσεν ως συγγραφέα και έπεισε το βασιλικό θέατρο να τον προσλάβει, αφού όμως ολοκλήρωνε τη σχολική του εκπαίδευση. Έτσι, ο Άντερσεν επέστρεψε στο σχολείο σε ηλικία 17 ετών. Τα πρώτα χρόνια ο ενθουσιασμός του ξεπερνούσε το άγχος του, αλλά καθώς οι εξετάσεις δυσκόλευαν, ο Άντερσεν άρχισε να παραλύει. Φοβόταν μην απογοητεύσει τους μέντορές του στο θέατρο και περιέγραφε τα συναισθήματά του στο ημερολόγιό του: «Τι θα γίνει με εμένα; Ποια θα είναι η κατάληξή μου; Η δυνατή φαντασία μου θα με οδηγήσει στο άσυλο των τρελών και η οργή μου θα γίνει η αυτοκτονία μου. Πριν, αυτά τα δύο στοιχεία θα με έκαναν μεγάλο συγγραφέα! Ω Θεέ μου!» Με πολλή προσπάθεια και κούραση, ο Άντερσεν κατάφερε να πάρει πανεπιστημιακό πτυχίο στη φιλοσοφία και τη φιλολογία το 1829. Μέσα στα επόμενα χρόνια, κυκλοφόρησαν σύντομες ιστορίες του που δέχτηκαν πολύ καλές κριτικές και έτσι σταδιακά, ξεκίνησε η ένδοξη πορεία του προς την παγκόσμια αναγνώριση. Το 1833 το όνομα του Άντερσεν έφτασε στην αυλή του βασιλιά Φρειδερίκου Στ’, που δέχτηκε να χρηματοδοτήσει τα ταξίδια του συγγραφέα στην Ευρώπη, βάσει τον οποίων θα συνέθετε ταξιδιωτικά ημερολόγια. Ο Άντερσεν είχε βρει επιτέλους το ταλέντο του.... 

Το σπίτι που γεννήθηκε  και μεγάλωσε στη Δανία

Αφού εξέδωσε αρκετά βιβλία, άρχισε τα ταξίδια του. Γύρισε τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Τουρκία και ταξίδεψε στην Ανατολή. Απόκτησε μεγάλη δόξα και η μεγαλύτερη ευτυχία του ήταν η υποδοχή που του έκανε η ιδιαίτερη πατρίδα του, το Όντενσε, που τον κάλεσε στα 1867.

Επισκέφθηκε και την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», περιγράφει τις εμπειρίες του από την παραμονή του στην Αθήνα. Επισκέφθηκε το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και σχεδόν καθημερινά την Ακρόπολη. Επίσης, τόλμησε να φθάσει στα χωριά των Μεσογείων και στην Πεντέλη, περιοχές που έκρυβαν κινδύνους εξαιτίας των λήσταρχων της εποχής. Την άνοιξη του 1872 και ενώ τα παραμύθια του τον είχαν κάνει διάσημο στη χώρα του, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών στην Κοπεγχάγη. 

Μερικά από τα πιο γνωστά του παραμύθια: Η μικρή γοργόνα, Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα, Η Βασίλισσα του χιονιού, Η Τοσοδούλα, Το ασχημόπαπο, Τα κόκκινα παπούτσια, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, Το μολυβένιο στρατιωτάκι,

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν λοιπόν. Ο παραμυθάς που δεν ήξερε γραμματική και ορθογραφία.

Πηγές: http://www.mixanitouxronou.gr

                                                                                                                 https://el.wikipedia.org/