Ο Άνθρωπος και το Φυσικό Περιβάλλον

Στην προσωπική σελίδα του Steve Cutts μπορούμε να δούμε, εκτός των άλλων, ένα φανταστικό βίντεο με θέμα τον Άνθρωπο και τον τρόπο δυστυχώς που αντιλαμβάνεται τη σχέση του με το φυσικό περιβάλλον καθώς και τις συνέπειες από την αντίληψη αυτή. 

Ο Steve Cutts είναι σκιτσογράφος και δημιουργός βίντεο με κινούμενες εικόνες με έδρα το Λονδίνο. Έχει εργαστεί για Οργανισμούς σε όλο τον κόσμο όπως την UNESCO το Gaia Foundation το Isobar, και άλλα.  Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε διάφορα τηλεοπτικά δίκτυα  στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Χρησιμοποιεί εφαρμογές για τα έργα του όπως το Adobe After Effects, το Toon Boom Harmony, το Photoshop, το Cinema 4D και το Manga Studio.

Πηγή: http://www.stevecutts.com

Ο ουρανός της Ευρώπης μια καλοκαιρινή ημέρα

Με στοιχεία από ραντάρ και ευρωπαϊκά σχέδια πτήσης βλέπουμε εντυπωσιακές εικόνες από την απεικόνιση των πτήσεων σε νυχτερινό φόντο.

Ένα εντυπωσιακό βίντεο δείχνει όλες τις πτήσεις που περνούν από την Ευρώπη μια καλοκαιρινή μέρα μέσης κίνησης. Ο ουρανός καλύπτεται από τις πορείες των αεροπλάνων, δείχνοντας πόσο συνωστισμένος είναι πλέον ο εναέριος χώρος. 

Το βίντεο δημιουργήθηκε από τη βρετανική υπηρεσία ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας NATS, με βάση στοιχεία από τα βρετανικά ραντάρ και πληροφορίες από τα ευρωπαϊκά σχέδια πτήσης.

Σύμφωνα με τη NATS, περίπου 30.000 πτήσεις περνούν από τον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο μια τυπική μέρα του Ιουλίου, με το ένα τέταρτο από αυτές να περνούν από το βρετανικό εναέριο χώρο.

Η συνολική απόσταση που καλύπτουν αυτά τα αεροπλάνα σε διάστημα 24 ωρών είναι 46 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Η απόσταση αυτή είναι 998 φορές η περίμετρος της Γης ή 104 φορές η απόσταση Γης-Σελήνης.

Το βίντεο είναι 1440 φορές ταχύτερο από τον πραγματικό χρόνο.

Πηγή: http://www.protothema.gr

Ο Καιάδας - Η ιστορία και ο μύθος

Σύμφωνα με τον μύθο οι αρχαίοι Σπαρτιάτες πετούσαν τα ασθενικά τους παιδιά στον Καιάδα. Αυτό όμως που επιβεβαιώνεται από την έρευνα, είναι ότι στον Καιάδα οι Σπαρτιάτες δεν έριχναν τα προβληματικά παιδιά. Εκεί εκτελούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο, τους επίορκους, τους προδότες, τους εγκληματίες και τους αιχμάλωτους πολέμου. Στον Καιάδα κατέληξε ο ήρωας του Β΄ Πελοποννησιακού πολέμου Αριστομένης ο Ανδανιεύς, μαζί με 50 αιχμάλωτους Μεσσήνιους, αλλά εκεί επρόκειτο να πετάξουν και τον βασιλιά Παυσανία που είχε καταδικαστεί σε θάνατο ως προδότης.... 

Η ανατροπή του μύθου

 Σύμφωνα με την ανθρωπολογική μελέτη πρόκειται για σκελετούς που ανήκουν σε άνδρες και λίγοι σκελετοί προέρχονται από γυναίκες. Άρα καταρρίπτεται ο μύθος για νεογέννητα που δήθεν πετούσαν εκεί λόγω αναπηρίας. Άλλωστε πολλοί διακεκριμένοι Σπαρτιάτες δεν ήταν αρτιμελείς όπως ο ποιητής Τυρταίος που ήταν τυφλός κι ο βασιλιάς Αγησίλαος που ήταν χωλός. Προφανώς, το σπηλαιοβάραθρο χρησιμοποιήθηκε από τους Σπαρτιάτες κυρίως στη διάρκεια των Μεσσηνιακών πολέμων για την καταδίκη σε θάνατο των εχθρών της Σπάρτης ή των προδοτών. Στον Καιάδα μάλιστα είχε αποφασιστεί να πεταχτεί και το πτώμα του καταδικασμένου σε θάνατο, προδότη βασιλιά της Σπάρτης, Παυσανία, κάτι που τελικά δεν έγινε. Μαζί με τα οστά στον Καιάδα βρέθηκαν και αιχμές από βέλη και δόρατα. Ένα θραύσμα κρανίου είχε καρφωμένη πάνω του την αιχμή βέλους. Βρέθηκαν επίσης, λύχνοι και σιδερένιοι χαλκάδες-δεσμά. Άρα επιβεβαιώνεται και η θεωρία ότι εκτελούσαν εκεί φυλακισμένους ή αιχμαλώτους. Η κατακρήμνιση ήταν ένας ατιμωτικός θάνατος, γιατί αφορούσε εγκληματίες και επειδή το σώμα έμενε άταφο άρα η ψυχή του εγκληματία δεν θα έβρισκε ποτέ γαλήνη. Ήταν η αιώνια τιμωρία.... 

Η αρχή του μύθου

Ο μύθος με τα ασθενικά παιδιά ξεκίνησε από τον Πλάτωνα, ο οποίος στην «Πολιτεία» έκανε λόγω για θανάτωση ασθενικών βρεφών σε βάραθρο. Βέβαια ο Πλάτωνας αναφερόταν στην κλασική Αθήνα και όχι στη Σπάρτη. Ίσως ο μύθος λοιπόν να ταυτίστηκε με μια αναφορά του Πλουτάρχου στον βίο του Λυκούργου για τους «Αποθέτες». Σύμφωνα μ’ αυτή οι Σπαρτιάτες οδηγούσαν τα νεογέννητα σε μια επιτροπή γερόντων. Αν το πόρισμα της επιτροπής ήταν αρνητικό σήμαινε ότι το παιδί δεν θα ήταν ικανός πολίτης για τη Σπάρτη. Τότε το οδηγούσαν στους «Αποθέτες», ένα βάραθρο κάπου στον Ταΰγετο, έτσι ώστε το ασθενές βρέφος να πεθάνει μεν, αλλά ο θάνατός του να μη βαρύνει την πολιτεία. Η έρευνα υποστηρίζει ότι σ΄ αυτή την περίπτωση υπήρχαν εξακριβωμένες βαριές δυσμορφίες και όχι ελαφρές αναπηρίες. Προφανώς αυτό ίσχυε και για τα παιδιά εκτός γάμου.... 

Οι εκτελέσεις των αιχμαλώτων 

Ο Ηρόδοτος κάνει λόγο για εκτελέσεις αιχμαλώτων που γίνονταν πάντα νύχτα αλλά στη φυλακή. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Καιάδα. Ίσως εκεί να ρίχνονταν τα σώματα μετά την εκτέλεση. Υπάρχουν ελάχιστες μαρτυρίες για ανθρωποκτονίες στη Σπάρτη και ακόμη λιγότερες για τις ποινές που επιβάλλονταν. Γενικότερα, στην αρχαιότητα οι αναφορές είναι περιορισμένες....

Η μυθολογία με τον Καιάδα φαίνεται να ξεκίνησε το 1904 μετά από έρευνα στο σπηλαιοβάραθρο. Τα οστά που βρέθηκαν θεωρήθηκε ότι ανήκαν σε μικρά παιδιά και γι αυτό οι αρχαιολόγοι της εποχής κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες έριχναν στον γκρεμό τα ανάπηρα παιδιά. Το 1956 που η επιστήμη είχε προχωρήσει ξεκίνησε επιστημονική έρευνα με τη μέθοδο του άνθρακα 14, που απέδειξε ότι τα ευρήματα των οστών ανήκαν κυρίως σε ενήλικους και έφεραν κατάγματα. Κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά και το 2003, αρχαιολογικές και σπηλαιολογικές αποστολές έβαλαν στόχο να επιβεβαιώσουν τη θεωρία καταρρίπτοντας το μύθο περί ασθενικών βρεφών. Οι επιστήμονες κατέβηκαν στον Καιάδα τουλάχιστον μέχρι κάποιο σημείο. Το κατά πόσο έφτασαν στον «πάτο» του πηγαδιού αυτό δεν το ξέρουμε. Άλλωστε μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια είναι πιθανό η γεωλογική δομή του Καιάδα να έχει αλλάξει. Σημασία έχει ότι η έρευνα απέδειξε πως η πολυθρύλητη σπαρτιάτικη σκληρότητα, τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, ήταν μια λανθασμένη εκτίμηση και η διαιώνιση αυτού του ισχυρισμού, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και όχι της ιστορικής αλήθειας.... 

Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr

Σχολεία χωρίς τσάντα

Ξεπερνούν πλέον τους 18.500 οι μαθητές στην Ιταλία που πηγαίνουν στο σχολείο τους χωρίς να βαραίνει τους ώμους τους η τσάντα. Το φιλόδοξο πείραμα ξεκίνησε το 2002, στο πνεύμα της φημισμένης παιδαγωγού Μαρίας Μοντεσόρι. Δεκατέσσερα χρόνια μετά χιλιάδες Ιταλοί μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο όχι μόνο χωρίς πρωινά βάρη αλλά και με τα θρανία εκεί να αλλάζουν θέσεις, ο δάσκαλος να μην έχει έδρα, τα μολύβια, οι ξύστρες, οι χάρακες και οι γόμες να είναι κοινά για όλους και τα πάντα να μένουν στην τάξη- από τα βιβλία και τα τετράδια έως τις κασετίνες. «Το φως, τα χρώματα, η διακόσμηση είναι πολύ σημαντικά στοιχεία στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκπαίδευση δεν σημαίνει να φορτώνεις την πλάτη των παιδιών ή να τα κλείνεις σε άδειες αίθουσες. Η μάθηση είναι και πρέπει να είναι μία συλλογική διαδικασία χαράς και ψυχαγωγίας. Είναι κάτι που έχει υπογραμμιστεί από τους πιο γνωστούς παιδαγωγούς. Κι εμείς οι υπεύθυνοι του "σχολείου χωρίς τσάντα" προσπαθούμε να εφαρμόσουμε αυτήν την αρχή στην πράξη», δηλώνει στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica η Ντανιέλα Παμπαλόνι, διευθύντρια ενός «σχολείου χωρίς τσάντα» κοντά στην Πίζα.

Ο εμπνευστής της ιδέας είναι ο Μάρκο Όρσι. Ο ίδιος είχε γράψει στις αρχές του 2000 ένα δοκίμιο, με το οποίο πρότεινε τη δημιουργία ενός σχολείου που θα απάλλασσε τα παιδιά από τα βάρη της τσάντας για να τα εντάξει σε μία συλλογικότητα, όπου τα θρανία είναι κοινά, τα παιδιά βοηθούν το ένα το άλλο και η μάθηση δεν έρχεται από πάνω προς τα κάτω (αυτό συμβολίζει η απουσία της έδρας), ενώ καμιά φορά δεν υπάρχουν ούτε βιβλία, καθώς το εκπαιδευτικό υλικό παράγεται μέσα στην τάξη. Πίσω από αυτόν τον πρωτοποριακό τρόπο εκπαίδευσης βρίσκονται μεγάλοι θεωρητικοί της παιδαγωγικής σκέψης, όπως η Μαρία Μοντεσόρι και ο Σελεστέν Φρενέ, αλλά και ο Αμερικανός φιλόσοφος Τζον Ντιούι, καθώς και ο θεωρητικός της μη βίας Ντανίλο Ντόλτσι. Το πρόγραμμα ξεκίνησε από ένα σχολείο της Φάουλια, ενός χωριού 3.000 κατοίκων στην Τοσκάνη και σήμερα έχει επεκταθεί σε εκατοντάδες σχολεία.

Από αυτό το θεωρητικό μείγμα προέκυψε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Ένα παράδειγμα; Σε έναν μαθητή που δεν μπορεί να λύσει μία άσκηση στα μαθηματικά και κοιτάζει το τετράδιο του διπλανού του δεν γίνεται παρατήρηση, καθώς θεωρείται ότι δεν αντιγράφει, αλλά ότι μαθαίνει μέσω της μίμησης. Αυτή η διαφορετική προσέγγιση «πατάει» στο τρίπτυχο «υπευθυνότητα - κοινότητα - αλληλεγγύη». Σε αυτό το πνεύμα, στις τάξεις δημιουργούνται «νησίδες», όπου οι μαθητές δουλεύουν συλλογικά, και μία «αγορά» όπου συζητούν, διαβάζουν, ανταλλάσσουν υλικό και πληροφορίες. Όπως φαίνεται, το «σχολείο χωρίς τσάντα» δεν έχει κερδίσει μόνο τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, αλλά και τους γονείς. «Στην αρχή ήμουν επιφυλακτική, μου έλειπε η παραδοσιακή τάξη, φοβόμουν ότι η συλλογική δουλειά θα μετατρεπόταν σε ένα χάος χωρίς κανόνες. Στη συνέχεια, όμως, διαπίστωσα ότι σε συνθήκες ελευθερίας τα παιδιά γίνονται πιο ελεύθερα», λέει στην ιταλική εφημερίδα η μητέρα ενός μαθητή της Ε' δημοτικού. Το ίδιο ενθουσιασμένη δηλώνει μία άλλη μητέρα: «Εδώ τα παιδιά μου μαθαίνουν να σκέφτονται».

Πηγή: http://www.lifo.gr

Ο πιο ...αργός μαραθωνοδρόμος!

Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο που διεξάγονται αυτές τις ημέρες, είναι ενδιαφέρον να δούμε την ιστορία του Σίζο Κανακούρι. Το κείμενο είναι από την Βικιπαίδεια:

Ο Κανακούρι καταγόταν από την Ταμάνα του Νομού Κουμαμότο στην Ιαπωνία και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τσουκούμπα. Το Νοέμβριου του 1911 κατά τους προκριματικούς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης του 1912, παρότι το μήκος της διαδρομής ήταν πιθανά μόνο 40 km, αναφέρεται ότι ο Κανακούρι έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο μαραθώνιο με 2 ώρες, 32 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα. Επομένως επιλέχθηκε ως ένας από τους δύο αθλητές που μπορούσε να στείλει η Ιαπωνία στους αγώνες.

Ωστόσο, ο Κανακούρι είναι περισσότερο γνωστός για το ότι εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου στους Ολυμπιακούς της Στοκχόλμης το 1912. Ο Κανακούρι είχε ένα δύσκολο ταξίδι 18 ημερών έως τη Στοκχόλμη, πρώτα με πλοίο και μετά με τρένο σε όλο του μήκος του Υπερσιβηρικού σιδηρόδρομου, και χρειάστηκε πέντε ημέρες για να ανακάμψει για τον αγώνα. Ο αγώνας γινόταν στον Δήμο Σολλεντούνα, στην Σουηδία, σε εξαιρετική για την εποχή ζέστη 25 °C, και οι μισοί από τους δρομείς υπέφεραν από θερμοπληξία. Ο Κανακούρι, αποδυναμωμένος από το μακρύ ταξίδι του από την Ιαπωνία, υποφέροντας από προβλήματα με το ντόπιο φαγητό, έχασε τις αισθήσεις του στα μισά της διαδρομής, και τον περιέθαλψε μια οικογένεια αγροτών. Ντροπιασμένος από την "αποτυχία" του, επέστρεψε σιωπηλά στην Ιαπωνία χωρίς να ενημερώσει τους υπευθύνους του αγώνα. Οι Σουηδικές αρχές τον θεωρούσαν αγνοούμενο για 50 χρόνια πριν ανακαλυφθεί ότι ζούσε στην Ιαπωνία και είχε αγωνιστεί σε ενδιάμεσους Ολυμπιακούς μαραθώνιους. Το 1966, η Σουηδική Τηλεόραση επικοινώνησε μαζί του και του πρόσφερε την ευκαιρία να ολοκληρώσει τον αγώνα. Δέχθηκε και ολοκλήρωσε τον μαραθώνιο με χρόνο 54 χρόνια, 8 μήνες, 6 ημέρες, 5 ώρες, 32 λεπτά και 20,379 δευτερόλεπτα, παρατηρώντας, "ήταν μια μακριά διαδρομή. Στην πορεία, παντρεύτηκα, έκανα έξι παιδιά και 10 εγγόνια."

Παρά την οπισθοδρόμηση αυτή, ο Κανακούρι επιλέχθηκε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1916, οι οποίοι στη συνέχεια ακυρώθηκαν λόγω του Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, ο Κανακούρι αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1920 που πραγματοποιήθηκαν στην Αμβέρσα (Βέλγιο), όπου τερμάτισε το μαραθώνιο σε 2 ώρες, 48 λεπτά και 45,4 δευτερόλεπτα στη 16η θέση. Ο Κανακούρι συμμετείχε στη συνέχεια στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1924, όπου δεν κατάφερε να τερματίσει τον αγώνα. Ο Κανακούρι είναι επίσης γνωστός για το ρόλο του στην ίδρυση της μαραθώνιας σκυταλοδρομίας Χακόνε Εκίντεν το 1920. Από το 2004, το πρώτο βραβείο σε αυτόν τον αγώνα πήρε το όνομά του προς τιμήν του.

Πέθανε σε ηλικία 92 ετών στις 13 Νοεμβρίου 1983, στην γενέτειρά του Ταμάνα του Νομού Κουμαμότο στην Ιαπωνία.

Πηγή: https://el.wikipedia.org

Εκδηλώσεις στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κ. Αχαΐας

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

- Παραδοσιακοί χοροί από το χορευτικό του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων

- Παιγνιώδεις - Αθλητικές δραστηριότητες από τους μαθητές των τάξεων Α’, Β’ , Γ’, Δ’

- «We are the world”, τραγούδι από τους μαθητές των Ε’ και ΣΤ’

- Αποχαιρετιστήριο από τους μαθητές της ΣΤ’

- «Εγώ κι εσύ….. κάνουμε το μαζί» μουσικό – χορευτικό – θεατρικό δρώμενο από τους μαθητές των τμημάτων Α1, Β1 και τους μαθητές του Ειδικού Σχολείου

- «Οι πρόσφυγες» θεατρική παράσταση από τους μαθητές της Ε’

* Παράλληλα θα λειτουργεί έκθεση εικαστικών δημιουργιών των μαθητριών και μαθητών του Σχολείου μας.

1ο βραβείο χορωδίας στην Ιταλία - 1ο Δ.Σ. Κάτω Αχαΐας

Με το πρώτο βραβείο χορωδίας βρίσκονται εδώ και λίγη ώρα αγκαλιά οι μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Αχαΐας. Η χορωδία τους έλαβε μια πολύ σημαντική διάκριση στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό που διεξήχθη στην Ιταλία, ερμηνεύοντας ένα ελληνικό και δύο ιταλικά τραγούδια. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι μαθητές ξεχώρισαν και κέρδισαν την επιτροπή η οποία τους απένειμε το πρώτο βραβείο σχολικής χορωδίας.

Πηγή: http://dytikanea.gr

9 Μαΐου - Ο Ερμής μπροστά από τον Ήλιο

Τη Δευτέρα 9 Μαΐου θα είναι ορατό και από την Ελλάδα ένα ενδιαφέρον αστρονομικό φαινόμενο: η διάβαση του μικρότερου πλανήτη του ηλιακού συστήματος, του Ερμή, μπροστά από τον ηλιακό δίσκο, καθώς η τροχιά του θα τον φέρει ακριβώς ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο. Ο Ερμής θα φαίνεται σαν μια σκούρα κουκκίδα -το 1/150ό της διαμέτρου του Ήλιου- που θα διασχίζει αργά επί 7,5 περίπου ώρες τον ολοφώτεινο δίσκο του άστρου.

Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί το 2006, αλλά η διάβαση τότε δεν ήταν ορατή από την Ελλάδα. Το επόμενο αστροφυσικό φαινόμενο θα συμβεί στις 11 Νοεμβρίου 2019, ενώ η μεθεπόμενη διάβαση θα λάβει χώρα το 2032. Κατά μέσο όρο, μέσα σε έναν αιώνα συμβαίνουν 13 ή 14 διαβάσεις του Ερμή. Η πρώτη έγινε αντιληπτή από τον Γάλλο αστρονόμο Πιέρ Κασεντί το 1631, δύο δεκαετίες μετά την εφεύρεση του τηλεσκοπίου.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, η διάβαση της 9ης Μαΐου θα είναι ορατή από την Ελλάδα στο μεγαλύτερο μέρος της, όμως ο Ήλιος θα δύσει μια ώρα πριν τη λήξη του φαινομένου και έτσι δεν θα είναι δυνατό να παρατηρηθεί η έξοδος του Ερμή από τον ηλιακό δίσκο.

Η «είσοδος» του πλανήτη στον Ήλιο αναμένεται να λάβει χώρα στις 14:12, οπότε σε αυτή την πρώτη επαφή ο Ερμής θα εφάπτεται εξωτερικά του Ήλιου. Μετά από τρία λεπτά ο πλανήτης θα έχει εισέλθει πλέον ολόκληρος και θα εφάπτεται εσωτερικά στον ηλιακό δίσκο, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Κατά τις επόμενες έξι ώρες ο Ερμής θα φαίνεται να «διαβαίνει» τον ηλιακό δίσκο, φτάνοντας στο βαθύτερο σημείο της διάβασης στις 17:57. Το φαινόμενο θα ολοκληρωθεί στις 21:42, όταν πια ο Ήλιος θα έχει δύσει, οπότε το τέλος της διάβασης δεν θα είναι ορατό από την Ελλάδα. Ωστόσο, η Δυτική Ευρώπη, η Δυτική Αφρική, η Ανατολική Αμερική, η Βόρεια και Νότια, θα μπορούν να δουν το φαινόμενο.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η παρατήρηση της διάβασης μπορεί να γίνει μόνο με ειδικά ηλιακά φίλτρα στα τηλεσκόπια ή στα κιάλια, όχι με γυμνά μάτια ή με απλά γυαλιά ηλίου. Η παρατεταμένη παρατήρηση του Ήλιου, ακόμη και όταν αυτός είναι χαμηλά στον ορίζοντα, είναι επικίνδυνη χωρίς ειδικά φίλτρα, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος για σοβαρή και μόνιμη βλάβη στα μάτια, ακόμη και τύφλωση.

Ο Ερμής ολοκληρώνει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ήλιο κάθε 88 μέρες (το έτος του) και περνάει ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο κάθε 116 μέρες. Όμως συνήθως ο πλανήτης φαίνεται κάτω ή πάνω από τον ηλιακό δίσκο και όχι μέσα σε αυτόν.

Επειδή ο Ερμής είναι ο κοντινότερος πλανήτης στον λαμπρό Ήλιο, κινούμενος σε απόσταση μόνο 46 έως 70 εκατ. χλμ. από αυτόν, είναι δύσκολο να μελετηθεί με τηλεσκόπια από τη Γη. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του κυμαίνεται από μείον 170 έως άνω των 400 βαθμών Κελσίου.

Περιστρέφεται τόσο αργά γύρω από τον άξονά του, που εμφανίζει την μοναδική ιδιομορφία η μέρα του (μία πλήρης περιστροφή του) να έχει διπλάσια διάρκεια από το έτος του (μια πλήρης περιφορά γύρω από τον Ήλιο). Είναι ένας πυκνός πλανήτης με μια «σιδερένια καρδιά» αναλογικά μεγαλύτερη από ό,τι ο πυρήνας από σίδηρο της Γης, ενώ η επιφάνειά του εμφανίζει έντονα ίχνη ηφαιστειακής δραστηριότητας.

Μέχρι τώρα, δύο αποστολές της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έχουν επισκεφθεί τον πλανήτη: το σκάφος «Μάρινερ 10» τρεις φορές στη διετία 1974-75 και το «Μέσεντζερ» το 2011-15. Η αποστολή BepiColombo του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος (JAXA), που θα εκτοξευθεί το 2017 ή το 2018, θα φθάσει στον Ερμή το 2024.

Όποιος θέλει, μπορεί να παρακολουθήσει τη διάβαση του Ερμή διαδικτυακά μέσω του τηλεσκοπίου Slooh στις διευθύνσεις: MERCURY TRANSIT LIVE STREAMING TV,   και   Eclipses and Transits

Πηγή: http://www.cnn.gr

Τα μεγαλύτερα δέντρα στον κόσμο σε όγκο, ύψος και ηλικία

Οι γιγαντιαίες σεκόγιες είναι τα μεγαλύτερα σε όγκο δέντρα του πλανήτη. Σχηματίζουν ψηλή, στενή κωνική κόμη. Τα κατώτερα κλαδιά τους πεθαίνουν σχετικά εύκολα λόγω σκίασης, αλλά δέντρα ηλικίας μικρότερης των 100 ετών διατηρούν τα περισσότερα από τα νεκρά κλαδιά τους. Οι κορμοί των ενήλικων δέντρων στο φυσικό τους περιβάλλον συνήθως δεν έχουν κλαδιά μέχρις ύψους 30-45 μέτρων. Στο φυσικό τους περιβάλλον οι σεκόγιες σχηματίζουν ένα εκτεταμένο, ρηχό ριζικό σύστημα, που εκτείνεται σε απόσταση μέχρι και άνω των 30 μ. μακριά από τον κορμό, σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη, αλλά σπάνια ξεπερνά το 1 μ. σε βάθος. Παρ' όλα αυτά, τα δέντρα, δεδομένου του μεγάλου ύψους και της τεράστιας μάζας τους, είναι αξιοσημείωτα σταθερά απέναντι στον αέρα. Σπάνια οι σεκόγιες ξεριζώνονται από καταιγίδα όσο βρίσκονται εν ζωή· συχνότερα πεθαίνουν από μυκητιακές ασθένειες. Νεαρά δέντρα, που δεν έχουν ακόμη την προστασία του χοντρού φλοιού, διατρέχουν κίνδυνο από πυρκαγιές. Τα 10 μεγαλύτερα σε όγκο δέντρα άτομα του είδους Sequoiadendron giganteum (γιγαντιαία Σεκόια) βρίσκονται στις ΗΠΑ και φαίνονται στον πιο κάτω πίνακα:

ΟΓΚΟΣ

Όνομα (ελληνικά)	Όνομα (διεθνώς)	Τοποθεσία	Όγκος (σε κυβικά μέτρα)	Περίμετρος (σε μέτρα)	Ύψος (σε μέτρα)
Στρατηγός Σέρμαν	General Sherman	Giant Forest (Καλιφόρνια)	1489	31,27	83,79
Στρατηγός Γκραντ	General Grant	Grant Grove (Καλιφόρνια)	1319,8	32,77	81,72
Πρόεδρος	President	Giant Forest  (Καλιφόρνια)	1278,4	28,35	73,43
Λίνκολν	Lincoln	Giant Forest  (Καλιφόρνια)	1259,3	29,96	77,97
Σταγκ	Stagg	Alder Creek (Πόρτλαντ)	1205,0	33,22	74,07
Μπουλ	Boole	Converse Basin (Καλιφόρνια)	1202,7	34,44	81,93
Γέννεσις	Genesis	Mountain Home (Αϊντάχο)	1186,4	26,00	77,11
Φράνκλιν	Franklin	Giant Forest  (Καλιφόρνια)	1168,9	28,90	68,21
Βασιλιάς Αρθούρος	King Arthur	Garfield Grove  (Καλιφόρνια)	1151,2	31,76	82,39
Μονρόε	Monroe	Giant Forest  (Καλιφόρνια)	1135,6	27,8	75,5

Το μεγαλύτερο σε όγκο δέντρο του κόσμου και το πιο γνωστό, αν και υπάρχουν δέντρα πιο ψηλά από αυτό, είναι ο … General Sherman.  Το δέντρο πήρε το όνομα του από τον στρατηγό του αμερικανικού εμφυλίου, Γουίλιαμ Σέρμαν. Είναι μία σεκόγια. Βρίσκεται στις ΗΠΑ, στο Εθνικό Πάρκο της Σιέρα Νεβάδα στην Καλιφόρνια. Το 2002, ο όγκος του κορμού του μετρήθηκε περίπου στα 1.487 κυβικά μέτρα Έχει ύψος 83,80 μέτρα και διάμετρο που φτάνει τα 7,70 μέτρα! Η ηλικία του κυμαίνεται ανάμεσα στα 2.300–2.700 χρόνια!

Το τρίτο σε όγκο στον κόσμο γιγαντιαίο δέντρο sequoia που βρίσκεται κι αυτό στο Εθνικό Πάρκο της Σιέρα Νεβάδα είναι 3.200 ετών, έχει 2 δισεκατομμύρια φύλλα και υψώνεται στα 74 μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους. Για να φωτογραφηθεί ολόκληρο, μια ειδική ομάδα από το National Geographic τράβηξε και στη συνέχεια συνέθεσε 126 διαφορετικές φωτογραφίες, προκειμένου να απαθανατιστεί… σε όλο του το μεγαλείο! Το δέντρο που ακούει στο όνομα «President» μπορεί να μην είναι το υψηλότερο δέντρο του κόσμου -τα πρωτεία κατέχει ένα καλιφορνέζικο ερυθρόδεντρο (redwood) το ύψος του οποίου φτάνει τα 116 μέτρα- ωστόσο είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα και γηραιότερα που υπάρχουν.

ΥΨΟΣ

Με το όνομα Υπερίων (Ο Τιτάνας Υπερίων στη μυθολογία ήταν εκείνος που γέννησε με την σύζυγό του Θεία τον Ήλιο, την Σελήνη και την Ηώ) είναι γνωστό το ψηλότερο εν ζωή δένδρο της Γης. Πρόκειται για μια σεκόγια του είδους της Σεκόγια της αειθαλούς (Sequoia sempervirens) που βρίσκεται στην Βόρεια Καλιφόρνια, στην περιοχή των εθνικών πάρκων Redwood National and State Parks (RNSP). Το ύψος του δένδρου φτάνει τα 115,61 μέτρα και έχει δύο φορές το μέγεθος του Αγάλματος της Ελευθερίας χωρίς τη βάση.

Το δένδρο ανακαλύφθηκε στις 25 Αυγούστου του 2006 από τους φυσιοδίφες Κρις Άτκινς (Chris Atkins) και Μάικλ Τέιλορ (Michael Taylor), σε μια απομακρυσμένη περιοχή των πάρκων. Ο δεύτερος είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε επίσης το δεύτερο και τρίτο ψηλότερο εν ζωή δένδρο του κόσμου, τα δένδρα Ήλιος (114,09 μέτρα) και Ίκαρος (113,14 μέτρα). Η ακριβής θέση του δένδρου Υπερίων δεν έχει γίνει γνωστή, υπό τον φόβο μιας διαταραχής που θα προκαλούσε στο οικοσύστημα η αύξηση της ανθρώπινης παρουσίας.  Το 4ο ψηλότερο δέντρο είναι  ο Δαίδαλος (110,76 μέτρα)…

Υπερίων

Το ύψος του δένδρου εκτιμήθηκε αρχικά στα 115,55 μέτρα από τον Στίβεν Σίλετ (Stephen Sillett), ερευνητή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Χούμπολτ στην Καλιφόρνια. Εκτιμάται πως ο συνολικός όγκος ξύλου του δένδρου φτάνει τα 530 κυβικά μέτρα ενώ η ηλικία του είναι μεταξύ 700 με 800 χρονών. Έρευνες έδειξαν πως το δένδρο θα μπορούσε να είχε ύψος 115,8 μέτρα, αλλά δρυοκολάπτες κατέστρεψαν την κορυφή του. 

ΗΛΙΚΙΑ

old Tjikko

Αυτό το νορβηγικό έλατο που μεγαλώνει στην κορυφή του βουνού Fulufjället στη Σουηδία και πήρε το όνομα του, old Tjikko, από το όνομα του σκυλιού του καθηγητή Φυσικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Umea Leif Kullman, που το ανακάλυψε, παρόλο που μπορεί να μην του φαίνεται, είναι το γηραιότερο δέντρο της Γης. Οι εξετάσεις που έγιναν στη ρίζα του, αποκάλυψαν ότι είναι ένα δέντρο 9.550 χρονών. Όχι ακριβώς το "δεντράκι" που βλέπουμε, ο κορμός του οποίου εκτιμάται ότι θα είναι μόνο μερικές εκατοντάδες χρόνια, αλλά το ...φυτό το οποίο έχει επιβιώσει για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γεγονός που οφείλεται σε μια διαδικασία γνωστή ως layering (όταν ένας κλάδος έρχεται σε επαφή με το έδαφος, φυτρώνει μια νέα ρίζα), ή φυτική κλωνοποίηση (όταν ο κορμός πεθαίνει, αλλά το ριζικό σύστημα είναι ακόμα ζωντανό και μπορεί να φυτρώσει ένας νέος κορμός.  

Το συγκεκριμένο έλατο, ανακαλύφθηκε το 2004, και προέρχεται από ένα είδος που παραδοσιακά διακοσμεί τα Ευρωπαϊκά σπίτια κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, και είναι το είδος με τη μεγαλύτερη μακροζωία που έχει εντοπιστεί μέχρι στιγμής στον πλανήτη. Η ηλικία του δέντρου καθορίστηκε με άνθρακα-14 χρονολόγηση του ριζικού συστήματος, η οποία βρήκε τις ρίζες που χρονολογούνται από 375, 5.660, 9.000, και 9.550 χρόνια. Η χρονολόγηση με άνθρακα δεν είναι αρκετά ακριβής για να καθορίσει τον ακριβή χρόνο που το δέντρο φύτρωσε από σπόρο, αλλά δεδομένης της εκτιμώμενης ηλικίας το δέντρο υποτίθεται ότι έχει φυτρώσει περίπου το 7.550 π.Χ..  Οι ερευνητές μάλιστα έχουν βρει ένα σύμπλεγμα περίπου 20 δέντρων ερυθρελάτης στην ίδια περιοχή, όλες άνω των 8.000 ετών. Η απίστευτη μακροβιότητα του φυτού προέρχεται πράγματι από το περίπλοκο σύστημα ριζών και την ικανότητα να κλωνοποιείται. Ενώ ο κορμός μπορεί να ζήσει μόνο περίπου 600 χρόνια, ένα νέο αναδύεται από την ίδια ρίζα, επιτρέποντάς του να αναπλάθεται συνεχώς. Για χιλιάδες χρόνια, το ψυχρό κλίμα της Τούνδρας κρατούσε το Tjikko σε μέγεθος θάμνου, παρόλα αυτά, με την υπερθέρμανση του πλανήτη τα τελευταία 100 χρόνια, ο θάμνος έχει εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωμένο δέντρο που στέκεται περήφανο, έχοντας επιβιώσει τόσα άλλα, σε αυτή τη γη. Υπάρχει ένα μικρό μονοπάτι που οδηγεί προς το δέντρο. Ωστόσο, είναι χωρίς διακριτικά, αφού και οι φύλακες του πάρκου δεν θέλουν να ενθαρρύνουν τις μεγάλες ομάδες τουριστών να περιβάλλουν το δέντρο. Μια δωρεάν ξενάγηση μπορεί να οργανωθεί στην είσοδο (Naturum) ώστε οι τουρίστες να πάνε στο δέντρο.

Ελιά Βουβών Κισσάμου

Όταν μιλάμε όμως για αρχαία δέντρα δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στις ελιές της Κρήτης. Έτσι λοιπόν η ελιά αυτή θεωρείται η αρχαιότερη στον κόσμο και έχει ηλικία 3.000- 5.000 έτη και είναι ακόμα καρποφόρα! Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαιτερότητας του σχήματος και της εξαιρετικής αισθητικής του ανάγλυφου του κορμού του. Το ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Πάνω Βούβες του Δ.Δ. Βουβών του Δήμου Κολυμβαρίοι σε υψόμετρο 272 μ. είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται Τσουνάτη εμβολιασμένη σε υποκείμενο Αγριελιάς.

Ο κορμός του δέντρου έχει εξαιρετικό ανάγλυφο με ιδιαίτερη αισθητική. Η επιφάνειά του, πραγματικό έργο γλυπτικής, παρουσιάζει διαφορά σχήματα που φαντάζουν με αλλόκοτες μορφές προσώπων και πραγμάτων! 

Το δέντρο έχει ανακηρυχθεί ως Μνημείο της Φύσης ενώ με κότινο από το δέντρο αυτό, που κόπηκε με ειδικές τελετές, στεφανώθηκε ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου ανδρών κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004. 

Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,90 μ από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο 3,70 μ και περίμετρο 8,10 μ. ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 4,53 μ. και περίμετρο 12,55 μ. 

Το δέντρο επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται πολλοί Υπουργοί, Αξιωματούχοι και σημαντικοί Επιστήμονες ξένων χωρών.

Η Ελιά του Καβουσίου Ιεράπετρας

Το ελαιόδεντρο αυτό που μετράει περισσότερα από 3.000 χρόνια ζωής, έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων του κορμού του, και λόγω της θέσης του κοντά στους αρχαίους οικισμούς «Βροντάς», «Κάστρο» και «Αζοριάς» της Υστερομινωικής ΙΙΙΓ έως Αρχαϊκής φάσης (1350-500 π.χ.) όπου έχουν ανευρεθεί διάφορα αγγεία και τέχνεργα έκθλιψης ελαιόκαρπου.

Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αζορια» στον δρόμο προς τον οικισμό Αύγο του Δ.Δ. Καβουσίου του Δήμου Ιεράπετρας σε υψόμετρο 252 μ., είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Μουρατολιά» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.

Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,80 μ. από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο 4,95 μ. και περίμετρο 14,20 μ. ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 7,10 μ. και περίμετρο 22,10 μ..

Το 2004 μετά από πρόταση κατοίκων της περιοχής και του Δήμου Ιεράπετρας αποφασίστηκε όπως η πρώτη νικήτρια του Μαραθωνίου Γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004 στεφανωθεί με κότινο από το ελαιόδεντρο αυτό. Ο κότινος αυτός κόπηκε με ειδική τελετή στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των Αρχών, της Εκκλησίας και πλήθος κατοίκων της περιοχής.

                      

Το δέντρο Μαθουσάλας είναι ηλικίας 4.841 ετών και βρίσκεται στα Λευκά όρη στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.

Το δέντρο Sarv-e-Abarkooh είναι περίπου 4.000 ετών και βρίσκεται στο Ιράν!

El Tata Alerce
Αυτό το αρχαίο δέντρο ηλικίας 3.800 ετών βρίσκεται στο Puerto Montt της Χιλής.

Jmon Sugi
Αυτό το δέντρο το συναντάμε στη Yakushima της Ιαπωνίας. Μερικοί επιστήμονες λένε ότι είναι ηλικίας 2.000 ετών αλλά κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι η ηλικία του υπερβαίνει τα 7.000 έτη!

Πηγές: https://el.wikipedia.org

https://www.youtube.com

http://www.mentality10.com

http://www.paraxeno.com

http://hkoinoniamas.blogspot.gr

http://www.hitandrun.gr/

http://www.candianews.gr

Άλμπερτ Αϊνστάιν και γνωστική λειτουργία του ανθρώπου

Σαν σήμερα 18 Απριλίου το 1955 πέθανε ο μεγάλος φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν. Θα σταθούμε σε κάτι που έγραψε και αφορά το πώς μαθαίνει καλύτερα ο άνθρωπος. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, ειδικά εμείς οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι γονείς γενικά, ότι ο άνθρωπος μαθαίνει μόνος του τελικά. Δεν "μαθαίνει" δηλαδή ο δάσκαλος τον μαθητή, απλά τον βοηθά να μάθει μόνος του. Και το ιδανικό θα ήταν να τον βοηθά να μάθει πώς να μαθαίνει και πώς να αναζητεί τη γνώση.

Το 1915 ο 36χρονος Albert Einstein είχε μόλις ολοκληρώσει το δισέλιδο αριστούργημα που θα έφερνε επανάσταση στη σύγχρονη φυσική και θα αναδείκνυε τις προσπάθειες των φυσικών σε διεθνή φήμη και δόξα, τη θεωρία της γενικής σχετικότητας. Πριν δημοσιευτεί, ο Einstein σταμάτησε για μια στιγμή και έγραψε ένα εγκάρδιο και ευγενικό γράμμα στον τότε 11χρονο γιο του Hans Albert, ο οποίος ζούσε με τη μητέρα του και τον μικρό του αδερφό, Eduard “Tete” Einstein, στη Βιέννη.

Το γράμμα (εμφανίζεται παρακάτω), όπως και οι περισσότερες αλληλογραφίες του Einstein, λάμπει από πατρική σοφία και μιλάει για κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει πάντα να αναλογίζονται: πώς να μαθαίνουν.

"Αγαπημένε μου Albert,

Χθες έλαβα το γράμμα σου και ήμουν πολύ χαρούμενος με αυτό. Φοβόμουν εδώ και καιρό ότι δεν θα μου ξαναέγραφες πλέον. Μου είπες όταν ήμουν στη Ζυρίχη, ότι ήταν παράξενο για σένα όταν ήρθα στη εκεί. Επομένως, νομίζω ότι είναι καλύτερα αν μέναμε μαζί σε ένα διαφορετικό μέρος, όπου κανένας δεν θα επηρεάσει την άνεσή μας. Σε κάθε περίπτωση θα προτρέψω ότι κάθε χρόνο ξοδεύουμε έναν ολόκληρο μήνα μαζί, έτσι ώστε να βλέπεις ότι έχεις ένα πατέρα που σε λατρεύει και αγαπάει. Μπορείς επίσης να μάθεις πολλά καλά και όμορφα πράγματα από μένα, κάτι το οποίο κάποιος άλλος δεν μπορεί να σου το προσφέρει τόσο εύκολα. Ό,τι έχω καταφέρει μέσα από τόση κουραστική δουλειά δεν πρέπει να είναι μόνο εκεί για τους ξένους, αλλά ειδικά για τα δικά μου παιδιά. Αυτές τις μέρες έχω ολοκληρώσει ένα από τα πιο όμορφα έργα στη ζωή μου, όταν μεγαλώσεις, θα σου μιλήσω για αυτό.

Είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρήκες χαρά με το πιάνο. Αυτό και η ξυλουργική είναι κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες ασχολίες για την ηλικία σου, καλύτερες ακόμα και από το σχολείο. Γιατί αυτά είναι πράγματα που ταιριάζουν πολύ σε ένα νέο άτομο, όπως είσαι εσύ. Κυρίως να παίζεις πράγματα στο πιάνο που σε ευχαριστούν, ακόμα και αν ο δάσκαλος δεν σου τα έχει αναθέσει. Αυτός είναι ο τρόπος για να μαθαίνεις περισσότερα, όταν, δηλαδή, κάνεις κάτι με τόσο μεγάλη ευχαρίστηση, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος περνάει. Μερικές φορές είμαι τόσο απορροφημένος στη δουλειά μου, που ξεχνάω το μεσημεριανό μου γεύμα.

Φίλησέ μου τον Tete

Ο μπαμπάς.

Χαιρετίσματα στη μαμά."

Σίγουρα ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα, βαθιάς κατανόησης της γνωστικής λειτουργίας του ανθρώπου. Πόσο αρμονικά και αποτελεσματικά μαθαίνουν οι άνθρωποι όταν ασχολούνται με κάτι που αγαπούν, ή το κάνουν με τον τρόπο που αγαπούν;

Πηγή: http://antikleidi.com

Ένα μεγάλο "Μπράβο" στη χορωδία του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Αχαΐας

Δεν γίνεται να μην αναφέρουμε στο blog μας και να μην δώσουμε συγχαρητήρια στους γείτονες - φίλους μαθητές και τον εκπαιδευτικό μουσικής του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Αχαΐας κ. Σπύρο Πέττα για την  μεγάλη επιτυχία που είχε η χορωδία του Σχολείου στην 8η Πανελλήνια Συνάντηση Σχολικών Χορωδιών στην Καρδίτσα τις προηγούμενες ημέρες.

Η χορωδία άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, ενώ γοήτευσε και τον παρουσιαστή της μεγάλης μουσικής εκδήλωσης, Αλέξη Κωστάλα ο οποίος έδωσε πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά, στον μουσικό κ. Πέττα, στους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς των μαθητών για την άψογη παρουσία τους. Μάλιστα, ο κ. Κωστάλας ζήτησε από τους μαθητές ένα ακόμη τραγούδι! 

Μετά από την πολύ καλή παρουσία, πήρε το εισιτήριο για τη Νάπολη της Ιταλίας η χορωδία του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Αχαΐας, όπου θα λάβει μέρος στον Διεθνή Διαγωνισμό που θα διεξαχθεί από τις 16 έως τις 22 Μαΐου. 

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορούμε να δούμε την παρουσία της Χορωδίας στην Καρδίτσα που γοήτευσε το κοινό.

Πηγή: http://dytikanea.gr/

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, που καθιέρωσε η IBBY, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα το 1966 προς τιμή του μεγάλου παραμυθά, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1805 στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δανίας, στο Όντενσε, στο νησί Φιονία της Δανίας. Η κοινωνική θέση της οικογένειάς του ήταν πολύ χαμηλή, στοιχείο που απέκρυπτε σε όλη του τη ζωή.  Ο πατέρας του με τον καιρό ξέπεσε και δούλευε τσαγκάρης, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας να αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα, η οποία είχε αποκτήσει μία κόρη όσο ήταν ακόμα ανύπαντρη και το κοινωνικό στίγμα την ακολούθησε και στο γάμο της. Ο Άντερσεν φοβόταν πάντα ότι η ετεροθαλής αδελφή του θα επέστρεφε ξαφνικά στη ζωή του και θα του ζητούσε οικονομική ενίσχυση. Ο φόβος του έγινε πραγματικότητα, αλλά πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Άντερσεν ήταν ένας πετυχημένος συγγραφέας. Ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του έπασχε από σοβαρή ψυχολογική ασθένεια, την οποία ο Άντερσεν πίστευε ότι είχε κληρονομήσει. Ο φανταστικός κόσμος του Άντερσεν βασίστηκε στις διηγήσεις της γιαγιάς του, πάλι από τη μεριά του πατέρα του, που υποστήριζε ότι η οικογένειά τους καταγόταν από το βασιλιά της Δανίας, Χριστιανό Η’. Ο ισχυρισμός της δεν αποδείχτηκε ποτέ, αλλά ο νεαρός Άντερσεν παρηγορούνταν από την ιδέα της βασιλικής καταγωγής....

Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Η μόρφωση του Άντερσεν ήταν εξαιρετικά επιφανειακή, σε σημείο που σε μεγάλη ηλικία και δεν ήξερε γραμματική και ορθογραφία. Όμως, διέθετε ευφυΐα και ευαισθησία που καλλιεργήθηκε από πολύ μικρή ηλικία. Το 1812, όταν ήταν 7 ετών, παρακολούθησε την πρώτη θεατρική παράσταση της ζωής του, εμπειρία που τον στιγμάτισε. Ήταν η όπερα του αυστριακού συνθέτη Φέρντιναντ Κάουερ με τίτλο, «Η Γοργόνα του Δούναβη», όπου ο Άντερσεν αντίκρισε για πρώτη φορά μία από τις διασημότερες ηρωίδες του. Ο μικρός επισκεπτόταν το θέατρο τόσο συχνά, ώστε αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Τον είχαν μάθει όλοι οι εργαζόμενοι και γοητεύτηκαν από τον ενθουσιασμό του μικρού παιδιού. Μάλιστα ο Άντερσεν έγραψε μια ολόκληρη τραγωδία, που απήγγειλε δυνατά σε όποιον τύχαινε να σταθεί δίπλα του. Παρακαλούσε τη μητέρα του να τον αφήσει να γίνει ηθοποιός και εκείνη δέχτηκε, αφού συμβουλεύτηκε ένα μέντιουμ που προέβλεψε ότι ο γιος της θα γινόταν μεγάλος και τρανός.  Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να απαγγέλλει και να τραγουδά.

Το 1819 εγκαταστάθηκε στην Κοπεγχάγη, όπου σκόπευε να ακολουθήσει καριέρα στο θέατρο ως τραγουδιστής, χορευτής και ηθοποιός. Αλλά οι απογοητεύσεις έρχονταν η μία μετά την άλλη. Παρουσίασε μία δική του χορογραφία στη διάσημη μπαλαρίνα  Άννα Σολ. Η εντύπωση που της έκανε ήταν τόσο αρνητική, που τον έδιωξε με τις κλωτσιές από το στούντιό της. Ο διευθυντής του βασιλικού θεάτρου τον συμβούλευσε να επιστρέψει στην Οντένσε και να ασχοληθεί με κάποια άλλη τέχνη, γιατί στο θέατρο δεν είχε μέλλον. Ο Άντερσεν, ξεροκέφαλος και επίμονος, δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και επισκέφτηκε απρόσκλητος τον διευθυντή της βασιλικής χορωδίας. Ο διευθυντής δειπνούσε με στενούς του φίλους και ο Άντερσεν, δίχως ντροπή και δισταγμό, άρχισε να τραγουδά και να απαγγέλλει Σέξπιρ μπροστά τους. Το θάρρος του εντυπωσίασε το συνθέτη Βέις, που αποφάσισε να τον εκπαιδεύσει. Δυστυχώς μέσα σε ένα χρόνο, η φωνή του Άντερσεν άρχισε να εξασθενεί και για ακόμα μία φορά, του πρότειναν να επιστρέψει στην Όντενσε.... 

Μετά από πολλές απορρίψεις, ο Άντερσεν αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο όχι ως ηθοποιός, αλλά ως συγγραφέας. Το 1821 έγραψε μία τραγωδία, αλλά το κείμενο ήταν τόσο ανορθόγραφο που όσοι το διάβασαν θεώρησαν ότι ο Άντερσεν τους κορόιδευε. Ο μοναδικός που αντέδρασε θετικά ήταν ο αξιωματικός του ναυτικού και μετέπειτα μεταφραστής του Σέξπιρ, Πίτερ Φρέντερικ Γουφ. Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Ο αξιωματικός αντιλήφθηκε την αξία του Άντερσεν ως συγγραφέα και έπεισε το βασιλικό θέατρο να τον προσλάβει, αφού όμως ολοκλήρωνε τη σχολική του εκπαίδευση. Έτσι, ο Άντερσεν επέστρεψε στο σχολείο σε ηλικία 17 ετών. Τα πρώτα χρόνια ο ενθουσιασμός του ξεπερνούσε το άγχος του, αλλά καθώς οι εξετάσεις δυσκόλευαν, ο Άντερσεν άρχισε να παραλύει. Φοβόταν μην απογοητεύσει τους μέντορές του στο θέατρο και περιέγραφε τα συναισθήματά του στο ημερολόγιό του: «Τι θα γίνει με εμένα; Ποια θα είναι η κατάληξή μου; Η δυνατή φαντασία μου θα με οδηγήσει στο άσυλο των τρελών και η οργή μου θα γίνει η αυτοκτονία μου. Πριν, αυτά τα δύο στοιχεία θα με έκαναν μεγάλο συγγραφέα! Ω Θεέ μου!» Με πολλή προσπάθεια και κούραση, ο Άντερσεν κατάφερε να πάρει πανεπιστημιακό πτυχίο στη φιλοσοφία και τη φιλολογία το 1829. Μέσα στα επόμενα χρόνια, κυκλοφόρησαν σύντομες ιστορίες του που δέχτηκαν πολύ καλές κριτικές και έτσι σταδιακά, ξεκίνησε η ένδοξη πορεία του προς την παγκόσμια αναγνώριση. Το 1833 το όνομα του Άντερσεν έφτασε στην αυλή του βασιλιά Φρειδερίκου Στ’, που δέχτηκε να χρηματοδοτήσει τα ταξίδια του συγγραφέα στην Ευρώπη, βάσει τον οποίων θα συνέθετε ταξιδιωτικά ημερολόγια. Ο Άντερσεν είχε βρει επιτέλους το ταλέντο του.... 

Το σπίτι που γεννήθηκε  και μεγάλωσε στη Δανία

Αφού εξέδωσε αρκετά βιβλία, άρχισε τα ταξίδια του. Γύρισε τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Τουρκία και ταξίδεψε στην Ανατολή. Απόκτησε μεγάλη δόξα και η μεγαλύτερη ευτυχία του ήταν η υποδοχή που του έκανε η ιδιαίτερη πατρίδα του, το Όντενσε, που τον κάλεσε στα 1867.

Επισκέφθηκε και την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», περιγράφει τις εμπειρίες του από την παραμονή του στην Αθήνα. Επισκέφθηκε το Θησείο, το Φάληρο, τον Κολωνό και σχεδόν καθημερινά την Ακρόπολη. Επίσης, τόλμησε να φθάσει στα χωριά των Μεσογείων και στην Πεντέλη, περιοχές που έκρυβαν κινδύνους εξαιτίας των λήσταρχων της εποχής. Την άνοιξη του 1872 και ενώ τα παραμύθια του τον είχαν κάνει διάσημο στη χώρα του, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις 4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών στην Κοπεγχάγη. 

Μερικά από τα πιο γνωστά του παραμύθια: Η μικρή γοργόνα, Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα, Η Βασίλισσα του χιονιού, Η Τοσοδούλα, Το ασχημόπαπο, Τα κόκκινα παπούτσια, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, Το μολυβένιο στρατιωτάκι,

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν λοιπόν. Ο παραμυθάς που δεν ήξερε γραμματική και ορθογραφία.

Πηγές: http://www.mixanitouxronou.gr

                                                                                                                 https://el.wikipedia.org/

Φανέλες με ...μαθηματικά!

Μία πρωτότυπη ιδέα για να κάνουν τα παιδιά να εξασκηθούν στα μαθηματικά σκέφτηκαν οι άνθρωποι της εθνικής Ρουμανίας. 

Η ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισαν στις φανέλες των παικτών στο φιλικό κόντρα στην Ισπανία να μην βρίσκεται απλά ο αριθμός στην πλάτη του καθενός, αλλά αυτός να προκύπτει έπειτα από μαθηματική πράξη…

Πηγή: http://www.sport-fm.gr

Κι όμως ...πετούσε!

Ο Δόκτωρ Κένεθ Κάμπελ ποζάρει μπροστά από ένα τεράστιο μαύρο πτηνό. Ήταν το πουλί Argentavis Magnificens και υπολογίζεται πως έζησε πριν έξι εκατομμύρια χρόνια. Θεωρείται πως είναι ένα από τα μεγαλύτερα πτηνά που υπήρξαν ποτέ στη γη και μπορούσε να πετάξει. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1980 στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λος Άντζελες. Ο άντρας που βρίσκεται μπροστά του, είναι ένας από τους παλαιοντολόγους του Μουσείου που ειδικεύονταν στην ορνιθολογία. Τα απολιθώματα του γιγαντιαίου πτηνού βρέθηκαν στους πρόποδες των Άνδεων στην Αργεντινή. Συγκεκριμένα δύο παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν μέρος του κρανίου, κόκκαλα από τα φτερά και τα πόδια του. Οι επιστήμονες του μουσείου, με βάση τα ευρήματα, κατασκεύασαν ένα ομοίωμα του.... 

Υπολογίζεται ότι είχε ύψος 1,80 μέτρα, ζύγιζε 70 κιλά και το άνοιγμα των φτερών του έφτανε τα 7 μέτρα. Χαρακτηριστικά, όπως ανέφεραν, το μέγεθος του μπορούσε να συγκριθεί με αυτό ενός μικρού αεροπλάνου. Είχε δυνατά και μεγάλα πόδια, που του επέτρεπαν να περπατάει στο έδαφος, και μακρύ λαιμό. Το αυγό του ζύγιζε ένα κιλό και γεννούσε περίπου ένα με δύο αυγά κάθε δύο χρόνια. Οι επιστήμονες, δεδομένου του μεγέθους του, δυσκολεύτηκαν να καταλάβουν αν μπορούσε να πετάξει. Σύμφωνα με τους κανόνες της αεροδυναμικής, το βάρος των φτερών πρέπει να είναι έως 25 κιλά. Το τεράστιο πτηνό φαίνεται πως ήταν κοντά στο όριο και είχε τη δυνατότητα να απογειώνεται. Το μόνο σίγουρο είναι πως το βάρος του δεν του επέτρεπε να απογειώνεται από επίπεδο έδαφος, ιδιαίτερα όταν επικρατούσε άπνοια. Το πιο πιθανό σενάριο, είναι ότι ανέβαινε στις πλαγιές βουνών και αφού έπαιρνε ώθηση από την αντίσταση του αέρα, κατάφερνε να πετάξει. Σύμφωνα με τον καθηγητή Κάμπελ, το πουλί πετούσε με τον τρόπο, που πετούν σήμερα οι γύπες και τα αρπακτικά πουλιά. Δεν χρειαζόταν να ανοιγοκλείνει τις φτερούγες του, αλλά ακολουθούσε τα ανοδικά ρεύματα των βουνών και των ρευμάτων. Για να τραφεί μάλλον δεν κυνηγούσε, καθώς είχε αδύναμους μύες, αλλά έτρωγε ψόφια ζώα που εντόπιζε στη γη. Σήμερα η θέαση ενός πουλιού με το μέγεθος του θα προκαλούσε τρόμο. Στην εποχή του, ήταν ένα άκακο πτηνό.... 

Το βαρύτερο σύγχρονο πτηνό είναι ο αγριόγαλος κόρι (Ardeotis tardi), με βάρος γύρω στα 18 κιλά. Το μεγαλύτερο άνοιγμα φτερών διαθέτει το περιπλανώμενο άλμπατρος, το οποίο φτάνει τα 3,7 μέτρα.

Όσον αφορά τα μεγαλύτερα πλάσματα που πέταξαν ποτέ στη Γη, πρέπει να ήταν οι πτερόσαυροι, με άνοιγμα φτερών πάνω από 10 μέτρα.

Πηγές: http://www.mixanitouxronou.gr

            http://news.in.gr/

            https://en.wikipedia.org

Καθαρά Δευτέρα - Παράδοση

Η Καθαρά Δευτέρα συμβολίζει την καθαρότητα ή την αγνότητα, αλλιώς, καθώς είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής δηλαδή της μεγάλης νηστείας του Πάσχα που διαρκεί 40 μέρες όσες και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.

Η Καθαρά Δευτέρα είναι κινητή γιορτή, η οποία εξαρτάται από την ημερομηνία του Πάσχα.

Συγκεκριμένα πέφτει κάθε χρόνο στο ξεκίνημα της 7ης εβδομάδας, δηλαδή 48 μέρες πριν το Ορθόδοξο Πάσχα και προφανώς πάντοτε ημέρα Δευτέρα.

Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι γιατί καλούμαστε να αφήσουμε πίσω μας όλες τις αμαρτωλές συνήθειες και κραιπάλες, συμπεριλαμβανομένων και των αρτύσιμων, δηλαδή των μη νηστίσιμων, φαγητών, καθαρίζοντας με τον τρόπο αυτό την ψυχή και το σώμα μας. 

Έτσι κι αλλιώς η νηστεία έχει ήδη ξεκινήσει "μερικώς" μια βδομάδα πριν, καθώς όλη την προηγούμενη εβδομάδα δεν τρώμε κρέας.

Συγκεκριμένα η προ-προηγούμενη Κυριακή, "της Απόκρεω" (από εκεί πήραν το όνομά τους οι Απόκριες), είναι σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση η τελευταία μέρα που τρώμε κρέας.

Επίσης, η Κυριακή πριν την Καθαρά Δευτέρα ονομάζεται "της Τυροφάγου" επειδή είναι η τελευταία μέρα που τρώμε γαλακτοκομικά.

Εκτός, όμως, από χριστιανική σημασία της, η Καθαρά Δευτέρα είναι για πολλούς το τέλος της Αποκριάς, καθώς εκείνη την μέρα πέφτει η αυλαία για τις αποκριάτικες εορταστικές εκδηλώσεις που ξεκίνησαν την Τσικνοπέμπτη.

Ο εορτασμός της Καθαράς Δευτέρας στην ύπαιθρο είναι γνωστός και ως "Κούλουμα". Πολλοί Δήμοι μάλιστα διοργανώνουν εκδηλώσεις με συναυλίες ή άλλα δρώμενα και προσφέρουν δωρεάν διάφορα σαρακοστιανά. Ωστόσο, αν και η λέξη Κούλουμα χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, η προέλευση της δεν είναι ξεκάθαρη. 

Σύμφωνα με μια άποψη ο όρος είναι αθηναϊκός και προέρχεται από τους στύλους (κολόνες) του Ολυμπίου Διός, για τους οποίους οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν την λατινική λέξη columna. 

• Τι τρώμε την Καθαρά Δευτέρα;

Αν και όπως είπαμε την Καθαρά Δευτέρα ξεκινάει η Σαρακοστή (ή Τεσσαρακοστή) και η μεγάλη νηστεία του Πάσχα, το μενού της ημέρας κάθε άλλο παρά φτωχό είναι.

Πρώτη και καλύτερη η λαγάνα, η οποία είναι ένα είδος άζυμου ψωμιού που φτιάχνεται χωρίς  προζύμι ή μαγιά. Μάλιστα έχει χαρακτηριστικό πλατύ σχήμα για να ψήνεται εύκολα.

Στο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας υπάρχει φυσικά ο αγαπημένος σουσαμένιος χαλβάς, ταραμάς, ελιές, λαχανικά κάθε λογής και τουρσιά (πίκλες) όλων των ειδών.

Οι μερακλήδες συνήθως το ρίχνουν στα θαλασσινά (καλαμάρια, χταπόδια, σουπιές κλπ), αλλά και τα όστρακα (μύδια, στρείδια κλπ), ενώ οι πιο παραδοσιακοί προτιμούν το εθνικό μας φαγητό, δηλαδή μια νοστιμότατη φασολάδα.
Λίγες όμως ακόμα πληροφορίες για το κύριο φαγώσιμο της ημέρας αυτής:
Για την ετυμολογία της λαγάνας δεν υπάρχουν επιφυλάξεις, προέρχεται από το αρχαίο λάγανον. Τι ακριβώς ήταν το αρχαίο λάγανο δεν ξέρουμε, πάντως πρέπει να ήταν πλατύ, άζυμο ψωμί -από αλεύρι και λάδι ίσως. Η λαγάνα λοιπόν είναι άζυμος άρτος, δηλαδή παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιος άρτος πρόχειρος χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαϊκό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.

• Το πέταγμα του χαρταετού

Καθαρά Δευτέρα χωρίς πέταγμα χαρταετού… δεν γίνεται! Μπορεί, σήμερα, ο χαρταετός να συνδέεται με τα Κούλουμα και την «ανάταση» της ψυχής μετά την Αποκριά, αλλά πριν χιλιάδες χρόνια θεωρούνταν απαραίτητος για την επιστήμη και τις μεταφορές. Από το 500 π.Χ., ο άνθρωπος φανταζόταν να πετάει σαν ένα πουλί, να ξεπεράσει τη βαρύτητα.

Πατρίδα του χαρταετού… η Αρχαία Κίνα! 
Οι Κινέζοι ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν τον χαρταετό! Πριν από 3.000 χρόνια, οι χαρταετοί αποτελούσαν ένα ιερό σύμβολο και κατασκευάζονταν με καλάμια μπαμπού, μετάξι για το πανί και την ουρά… και είχαν τη μορφή δράκου. Από εκεί, ο χαρταετός κατευθύνθηκε προς την Ασία, την Ευρώπη (από τον Μάρκο Πόλο), την Αμερική και την Αυστραλία. Σήμερα, στην Κίνα διοργανώνονται κάθε χρόνο διαγωνισμοί για τον ομορφότερο χαρταετό… σε σχήμα ψαριών, πουλιών, δράκων με πολλές σφυρίχτρες ή σωλήνες πάνω τους. Παράλληλα, στη Βόρεια Ινδία, οι πολίτες συμμετέχουν τη γιορτή "Basant", πετώντας χαρταετούς από τις ταράτσες των σπιτιών τους και προσπαθώντας να κατακτήσουν τον ουρανό μέσα από «μάχες».

Ο χαρταετός ως το πείραμα των μετεωρολόγων
Ο Benjamin Franklin το 1750 είχε την ιδέα να μελετήσει τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας, πετώντας χαρταετό εν ώρα καταιγίδας… και δημιουργώντας αστραπές! Παράλληλα, Φυσικός Alexander Graham Bell το 1890, δημιούργησε τους χαρταετούς-κουτιά που οδηγούσαν προς τον ουρανό τα απαραίτητα μετεωρολογικά όργανα. Σκοπός του να μετρήσει την ταχύτητα του αέρα, τη θερμοκρασία, την πίεση και την υγρασία. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία που ισχυρίζονται ότι τα πειράματα άρχισαν από την Αρχαία Ελλάδα τον 4ο αιώνα π.Χ από τον Αρχύτα του Τάραντος , ο οποίος μελετούσε την αεροδυναμική επιστήμη. 

Πετούσαν με τη βοήθεια χαρταετών

Τέσσερις χαρταετοί κατάφεραν να ανυψώσουν από το έδαφος τον Lawrence Hargrave το 1894, δίνοντας του την αφορμή να εφεύρει το ανεμόπτερο και την πρώιμη μορφή του κινητήρα ενός αεροπλάνου. Μετά από περίπου δέκα χρόνια, ο Samuel Franklin Cody κατάφερε να ταξιδέψει μέσα από τη Μάγχη με ένα «μεταφορικό μέσο» που πετούσε εξαιτίας των χαρταετών… Παράλληλα, στις αρχές του 20ου αιώνα, οι χαρταετοί βοήθησαν τους στρατιώτες να σηκώνουν ψηλά τους παρατηρητές, ώστε να βλέπουν από μακριά τους εχθρούς.

Το έθιμο του χαρταετού… στην Ελλάδα!

Η παλιότερη απόδειξη του χαρταετού… αποτελούσε ένα αγγείο της Αρχαίας Ελλάδας που αναπαριστά μια κόρη να κρατά μια λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα. Σήμερα, μικροί και μεγάλοι πετούν το χαρταετό όσο πιο ψηλά μπορούν, γεμίζοντας με χρώματα τον ουρανό και χαρά τις οικογένειες. Όμως πέρα από τη διασκέδαση, ο χαρταετός αποτελεί το σύμβολο της ψυχικής ανάτασης, την οποία αισθανόμαστε, όταν καταφέρνουμε μετά από κόπο να σηκώσουμε ψηλά το χαρταετό! Πιο συγκεκριμένα, αυτός χαρακτηρίζει την ψυχική κάθαρση και συνδέεται άμεσα με το πτηνό Αετό, το σύμβολο του θεού Δία, εκφράζοντας παράλληλα την ικανότητα παρατήρησης του ορατού και του αόρατου…

Όπως και να γιορτάσει κανείς την Καθαρά Δευτέρα, ότι κι αν επιλέξει να βάλει στο τραπέζι του, η ημέρα απαιτεί (αν το επιτρέπει και ο καιρός φυσικά) το παραδοσιακό πέταγμα του χαρταετού!

Εκτός από ένα πολύ ωραίο έθιμο, καθώς γεμίζουν οι ουρανοί με φανταχτερά χρώματα και περίτεχνα σχέδια, είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να ξεμουδιάσουμε λίγο από την καθιστική ζωή που κάνουμε οι περισσότεροι και να χαρούμε λίγο την φύση και την εξοχή.

Και αν δεν θέλουμε να αγοράσουμε έτοιμο αετό, μπορούμε να πρωτοτυπήσουμε και να φτιάξουμε τον δικό μας χαρταετό, εύκολα και γρήγορα!

Το μόνο που χρειάζεται είναι φαντασία και καλή διάθεση!

Καλή Σαρακοστή!

Πηγές: http://coolweb.gr

            http://xristx.blogspot.gr

            https://sarantakos.wordpress.com

            http://www.limnosfm100.gr

Πατρινό Καρναβάλι - Ιστορία

1828

Απελευθέρωση της Πάτρας.

1829

Το Καρναβάλι της Πάτρας ανιχνεύεται σε υποτυπώδη μορφή. Το βρίσκουμε σε χορούς σε σπίτια μεταξύ των εύπορων οικογενειών, όπου κυριαρχούν οι ελληνικοί δημοτικοί χοροί και οι ξενόφερτοι της εποχής, όπως η πόλκα, η μαζούρκα, οι καντρίλιες και το βαλς. Σαν πρώτος αποκριάτικος χορός, θεωρείται αυτός που έγινε το 1829 στο σπίτι του Πατρινού εμπόρου Μωρέττη μετά την απελευθέρωση. Ο Μωρέττης έδωσε έναν επίσημο χορό με καλεσμένους Γάλλους αξιωματικούς και 15 Πατρινούς αστούς. Από τις κυρίες μόνο 7 γνώριζαν ευρωπαϊκούς χορούς.

1830

Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία και το χαραχτήρα του Πατρινού Καρναβαλιού φέρονται να είχαν και οι γαλλικές δυνάμεις του στρατηγού Μαιζόν, οι οποίες στάθμευαν στην πόλη μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Θεωρείται, ότι μετέφεραν τα αποκριάτικα έθιμα της πατρίδας τους και τον καρναβαλικό τρόπο διασκέδασης, τον οποίο προσέλαβαν οι ντόπιοι.

Άλλωστε, αυτό το καρναβάλι είναι καθαρά δυτικότροπο και δεν έχει καμία σχέση με τα αποκριάτικα παγανιστικά έθιμα της υπόλοιπης Ελλάδας, που έρχονται από τα βάθη του χρόνου, ακόμα και από τη λατρεία του αρχαίου θεού Διονύσου, και που με τα φαλλικά σύμβολά τους και την ελευθεριότητα των μεταμφιέσεων και των τραγουδιών αποτελούν αγροτικές τελετουργίες για τη γονιμότητα της άνοιξης, τη παραγωγικότητα της γης και των κοπαδιών.

1850

Οι Πατρινοί πλέον χορεύουν πόλκα, μαζούρκα, καντρίλιες και βαλς στους χορούς, ενώ τα μασκαρέματα γίνονται με πρόχειρα μέσα.

1860

Αρχίζει η εξέλιξη του Καρναβαλιού. Το δυτικότροπο χαρακτήρα του ενισχύει το γεγονός, ότι εκτός από την αρχικά κοσμοπολίτικη σύνθεση της τοπικής αστικής τάξης (έλληνες από τις παροικίες, αλλά και Άγγλοι, Γερμανοί κ.ά, αντιπρόσωποι ή επιχειρηματίες στο εμπόριο της σταφίδας) και η λαϊκή συμμετοχή στο καρναβάλι εκπροσωπείται κυρίως από την πολυάριθμη ιταλική παροικία της πόλης (φυγάδες από την πατρίδα τους λόγω πολιτικών διωγμών).

1865

Η λαϊκή συμμετοχή αρχικά ήταν πολύ μικρή. Όμως, από το 1865 που έγινε η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, στην Πάτρα γίνεται μαζική εισβολή Επτανησίων, που αναζητούν εργασία στην πόλη. Μαζί τους καταφθάνουν μουσικοί από την Κέρκυρα και τη Ζάκυνθο, που με το προοδευτικό πνεύμα και τα τραγούδια τους μέσα στις λιγοστές ταβέρνες του λιμανιού και της παλιάς πόλης επηρέασαν σημαντικά την εξέλιξη του νεογέννητου καρναβαλιού, που απέκτησε ελευθεροστομία. Πιστεύεται, ότι με το κέφι, την ευρηματική διάθεση και τη ζωντάνια τους οι νησιώτες έδωσαν άλλο χρώμα στις αποκριάτικες διασκεδάσεις στην Πάτρα, που λάμβαναν τότε χώρα σε ταβέρνες και καφενεία.

1872

Στη δεκαετία του 1870, που θεωρήθηκε περίοδος οικονομικής ανάπτυξης της πόλης, το Καρναβάλι εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο. Το 1872 ολοκληρώνεται η κατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου “Απόλλων” και οι φιλόμουσοι, πλούσιοι σταφιδέμποροι επιχορηγούν τις παραστάσεις του. Στα επόμενα χρόνια το αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Τσίλερ μετατρέπεται σε χορευτική αίθουσα, όπου πραγματοποιούνται οι πρώτοι δημόσιοι αποκριάτικοι χοροί. 

1875

Εμφανίζονται τα πρώτα καρναβαλικά άρματα και οι μασκαράτες. Μεγαλοαστοί χρηματοδοτούν την κατασκευή καρναβαλικών αρμάτων, ενώ καθιερώνεται και η παρέλαση. Χοροί και παρέλαση είναι για πολλές- πολλές δεκαετίες το επίσημο Πατρινό Καρναβάλι. Στο περιθώριό του, βέβαια, υπήρχε και μια λαϊκή εκδοχή του με γλέντια σε ταβέρνες ή σπίτια. Λαϊκοί τεχνίτες ήταν και οι κατασκευαστές των αρμάτων και μασκαρατών και ανάλογη ήταν και η τεχνοτροπία τους. Όμως, το Καρναβάλι ήταν η γιορτή των αστών, αφού οι φανταχτεροί χοροί τους και η οργάνωση και χρηματοδότηση της παρέλασης και των αρμάτων από αυτούς έδινε τον τόνο.

1876

Οι Ζακυνθινοί στέλνουν μεγάλες ποσότητες λουλουδιών στην Πάτρα, για να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή αρμάτων. Τότε αρχίζει και ο λουλουδοπόλεμος ανάμεσα στις παρέες. Την ίδια χρονιά οι Πατρινοί αποκτούν τη συνήθεια να προσφέρουν ανθοδέσμες στις πρωταγωνίστριες των θιάσων (όπως και να πετάνε πεντάρες στη σκηνή για αποδοκιμασία).

1880

Στη γιορτή του Αγίου Αντωνίου (17 Ιανουαρίου) εμφανίζονται στους δρόμους οι πρώτες μπούλες (ομάδες μεταμφιεσμένων που τριγύριζαν στις γειτονιές και με χιουμοριστική διάθεση έκαναν πλάκα σε φίλους, γνωστούς, αλλά και άγνωστους. Η μεταμφίεση ήταν πρόχειρη με ρούχα του αντίθετου φύλου, ρούχα της γιαγιάς, κ.ά.), άσχετα με το πότε άρχιζε το Τριώδιο. Την ίδια χρονιά η μουσική του Στράους αντικατέστησε τους αμανέδες και η πόλκα το τσάμικο, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής.

1881

Δημοσιεύονται για πρώτη φορά διαφημίσεις καταστημάτων, που νοικιάζουν αποκριάτικες ενδυμασίες, όπως ντόμινο, αλλά και φουστανέλες.

1883

Τα κορίτσια από τα παράθυρα ρίχνουν κουφέτα στους περαστικούς μασκαράδες και αυτοί απαντούν με λουλούδια.

1884

Τρία ντόμινο γυρνούν με άμαξα και πετούν στα μπαλκόνια κέρινα αυγά, που μέσα περιείχαν καλαμπόκια. Ήταν, άραγε, ο προπομπός του σημερινού χαρτοπόλεμου;

1890

Εμφανίζονται οι πρώτοι αποκριάτικοι παιδικοί χοροί, οι “Balls d’ Enfants”. Τα παιδιά πηγαίνουν ντυμένα σαν μεγάλοι και συμπεριφέρονται σαν μεγάλοι.

1892

Παραλίγο να συμβεί αιματηρή συμπλοκή μεταξύ αντιφρονούντων πολιτικών ομάδων την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Την ίδια χρονιά ιδρύεται η Φιλαρμονική Εταιρεία, που από τότε συμμετέχει στο Καρναβάλι με διάφορες εκδηλώσεις.

1893

Εμφανίζονται οι περίφημοι πιερότοι με ψηλά, μυτερά καπέλα και πολύχρωμες στολές με ρόμβους, οι οποίοι συμμετείχαν στην παρέλαση με ποδήλατα.

1894

Οι πιερότοι πετούν χαρτοπόλεμο, έθιμο που πολύ γρήγορα διαδόθηκε και επεκτάθηκε στους χορούς.

1899

Με ιδιωτική πρωτοβουλία σχηματίστηκε η πρώτη επιτροπή (κομιτάτο) και συγκέντρωνε εισφορές. Αυτή τη χρονιά ρίχνονται και οι σοκολάτες, ενώ είναι η πρώτη φορά που ακούγεται ραδιόφωνο. Το Καρναβάλι του 1899 θεωρήθηκε από τα πιο πετυχημένα από την ίδρυσή του.

1900

Στην παρέλαση παίρνουν για πρώτη φορά μέρος 22 άρματα με δαπάνες ιδιωτών, ενώ οι χοροί κρατούν μέχρι τα ξημερώματα.

1904

Στην παρέλαση πάνω σε άρμα εμφανίστηκε μια τεράστια κότα που… γεννούσε κέρινα υπερμεγέθη αυγά, γεμάτα χαρτοπόλεμο. Πολύ γρήγορα εμφανίστηκε και το έθιμο του αυγοπολέμου με κέρινα αυγά γεμάτα κομφετί (κατασκευασμένα σε ειδικές μηχανές), τα οποία έριχναν οι καρναβαλιστές από τα μπαλκόνια. Αν και το έθιμο αυτό έχει εξαφανιστεί σήμερα, θεωρείται πως αποτελεί πρόδρομο του σοκολατοπόλεμου.

1907

Δημιουργήθηκε η “Εταιρεία Εορτών”, η οποία εξασφάλιζε εισφορές ιδιωτών και του δήμου με σκοπό την υλοποίηση του Καρνάβαλου. Προκηρύχθηκε διαγωνισμός με βραβεία για τα καλύτερα άρματα και το πρώτο ολοκληρωμένο καρναβάλι ήταν πλέον γεγονός.

1909

Το Καρναβάλι εκείνης της χρονιάς άφησε εποχή, γιατί κάθε βράδυ η Μουσική του Δήμου έπαιζε αποκριάτικους σκοπούς στους δρόμους της πόλης. Το 1909 ιδρύθηκε από φοιτητές και μαθητές ο όμιλος “Εφηβικός Σύλλογος Εορτών η Δόξα”, με σκοπό την οργάνωση διασκεδάσεων για τα μέλη του.

1911

Στο Καρναβάλι πλέον συμμετείχαν άτομα κάθε κοινωνικής τάξης και καταγωγής, ενώ στους χορούς οι κομψευόμενοι της εποχής είχαν ξυρίσει το μουστάκι τους.

1912

Ο Βλάσης Γαβρηλίδης σε χρονογράφημά του στην εφημερίδα “Ακρόπολη” χαρακτηρίζει την Πάτρα ως “Πόλη – Φρενοκομείον”, γιατί παρ΄ όλο που δεν έγιναν οργανωμένες εκδηλώσεις, είχε επικρατήσει μεγάλο κέφι.

1914

Το ταγκό κάνει την εμφάνισή του, ενώ ακούγεται για πρώτη φορά το καρναβαλικό εμβατήριο “Βάλε το ντόμινο και πάμε στο χορό”.

1920

Την προηγούμενη δεκαετία τα πράγματα δεν ήταν ευνοϊκά για το καρναβάλι. Οι συνεχείς πόλεμοι και οι συγκρούσεις (Βαλκανικοί πόλεμοι, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Εθνικός Διχασμός, Μικρασιατική Εκστρατεία) έστειλαν τους άντρες στο μέτωπο και έφεραν στην πόλη οικονομική στενότητα και δυστυχία. Το 1920 όμως έμεινε στην ιστορία του Καρναβαλιού, γιατί οι τουαλέτες χορού έγιναν σκανδαλωδώς αποκαλυπτικές και οι κυρίες έδειξαν το ντεκολτέ τους.

1923

Για πρώτη φορά την τήρηση της τάξης στην περίοδο του Καρναβαλιού ανέλαβε η Αστυνομία Πόλεων.

1927

Στο Δημοτικό Θέατρο οργανώνεται ξανά το “Μουρμπούλι” ως απογευματινός χορός, όπου κυρίαρχος ήταν η γυναίκα. Τα “Μπουρμπούλια” ξεκίνησαν ως έθιμο μάλλον το 1872, που ολοκληρώθηκε και η κατασκευή του θεάτρου Απόλλων. Μπουρμπούλι σημαίνει κρέας που βράζει γρήγορα, μεζές, πρόχειρο γεύμα στο πόδι. Μεταφορικά αποδίδει το κλίμα που επικρατούσε στους αντίστοιχους χορούς της Ευρώπης, αυτό της τυχαίας, στιγμιαίας γνωριμίας. Τότε όλες οι γυναίκες της πόλης έρχονταν στο θέατρο, που μετατρεπόταν σε αίθουσα απογευματινού χορού. Οι γυναίκες προσέρχονταν ελεύθερα, χωρίς εισιτήριο και χωρίς συνοδό, αλλά με μαύρο φαρδύ και μακρύ ντόμινο και μάσκα, ώστε να μην αναγνωρίζονται και να έχουν την πρωτοβουλία στην εκλογή καβαλιέρου στο χορό. Στα χρόνια που οι σχέσεις των δυο φύλλων ήταν υπό αυστηρή επιτήρηση, το μπουρμπούλι ήταν μια ετήσια απόδραση και τόπος πραγματικών, αλλά και φανταστικών ερωτικών περιπετειών. Γίνονται και σήμερα, για να διατηρείται η παράδοση.

1928

Η Ένωση Συντακτών Πατρών οργάνωσε για πρώτη φορά επίσημο αποκριάτικο χορό στο Δημοτικό Θέατρο στις 23/2. Το έθιμο διήρκεσε μέχρι το 1940 και μέχρι τότε ήταν η πιο επίσημη εκδήλωση του Καρναβαλιού.

1938

Αυτή τη χρονιά οι ταβέρνες είχαν την τιμητική τους. Οι καρναβαλιστές γυρνούσαν από γειτονιά σε γειτονιά και δοκίμαζαν στο πόδι το κρασί της καθεμιάς, αφού είχε προκηρυχθεί και διαγωνισμός για το ποια ταβέρνα θα παρουσίαζε τον ωραιότερο εορταστικό διάκοσμο και τις πιο κεφάτες παρέες.

1939

Το 1939, όπως και το 1938 ήταν τα καλύτερα και πιο εντυπωσιακά προπολεμικά καρναβάλια. Εκείνη τη χρονιά πραγματοποιήθηκε παρέλαση με τη συμμετοχή περίπου 25 αρμάτων, στην πλειοψηφία τους καλλιτεχνικά, χωρίς να λείπουν όμως και τα σατυρικά. Την ίδια χρονιά επικράτησε η συνήθεια η βασίλισσα της Αποκριάς να είναι Πατρινοπούλα και όχι ηθοποιός.

1940

Ο Ταχυδρόμος της 13/3/1940 έγραφε: “Με παιδιάστικη χάρη μια Αθηναία με κόμμωση αλαπάζ, εγγονή παλαιού και γνωστότατου δημοτικού άρχοντα της πρωτεύουσας που πήγε στην Πάτρα και απέσπασε από όλους βλέμματα θαυμασμού. Είναι η προσωποποίηση της γλυκύτητας, καθώς μαρτυρεί και το όνομά της”. Επρόκειτο για την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη. Από το 1940 μέχρι το 1950 λόγω της ξενικής κατοχής και του εμφυλίου δεν έγιναν καρναβάλια, με εξαίρεση κάποιους χορούς που έγιναν το 1940 χωρίς μεγάλο κέφι.

1951

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 γίνονται οι πρώτες διστακτικές σκέψεις για αναβίωση του καρναβαλιού. Οι πλέον απαισιόδοξοι προεξοφλούσαν την αποτυχία: “τίποτα δε θα είναι όπως παλιά”. Κι όμως το καρναβάλι ξαναγεννήθηκε από τους πρωτοπόρους μουσικούς ομίλους “Ορφέας” και “Πατραϊκή Μανδολινάτα”, που είχαν τα ηνία της προσπάθειας. Το πατρινό καρναβάλι επέστρεψε στις ζωές των Πατρινών, αλλά και όλων των Ελλήνων, ιδίως όμως όσων είχαν την οικονομική δυνατότητα (κυρίως εύποροι Αθηναίοι) να ταξιδέψουν στην Πάτρα για να συμμετάσχουν στο καρναβάλι, όπως και στα περίφημα μπουρμπούλια. Την ίδια περίοδο ο κινηματογραφικός φακός αποτύπωσε στιγμιότυπα του καρναβαλιού σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ακόμα πιο πολλές ιστορικές σκηνές, βέβαια, υπάρχουν και σε ιστορικά προπολεμικά επίκαιρα.

1952

Από εκείνη τη χρονιά την πρωτοβουλία για την οργάνωση του Καρναβαλιού ανέλαβε ο Δήμος Πατρών. Ο Καρνάβαλος “βασιλιάς” της Αποκριάς και σύμβολο κεφιού παρουσιάστηκε για πρώτη φορά. Τον Καρνάβαλο συνοδεύει πάντα πολυπρόσωπη ακολουθία, η Αυλή του. Εκτός απ’ το Βασιλιά του, όμως, το Καρναβάλι, έχει και την Βασίλισσά του. Είναι ένα όμορφο κορίτσι, διαφορετικό κάθε χρονιά, που παρελαύνει πάνω σε άνθινο άρμα. Ο Βασιλιάς Καρνάβαλος και η Βασίλισσα της Αποκριάς, δεσπόζουν στη μεγάλη παρέλαση της τελευταίας Κυριακής, που αποτελεί την πιο σημαντική εκδήλωση και στο σύγχρονο Καρναβάλι. Το πρώτο μεταπολεμικό άνθινο άρμα παρουσιάστηκε στο Καρναβάλι του 1952 και ήταν κατασκευή του ανθοκόμου Μαρούδα.

1953

Το Καρναβάλι της Πάτρας προβάλλεται πιο συστηματικά σαν πανελλήνιο γεγονός και προσελκύει αυξανόμενο, χρόνο με το χρόνο, αριθμό επισκεπτών. Ο Καρνάβαλος αποκτά περιστρεφόμενο κεφάλι και σύρει την παρέλαση κινώντας τα χέρια του και χαιρετώντας τους καρναβαλιστές. 

1956

Το 1956 το καρναβάλι γίνεται στόχος επιθέσεων χριστιανικών και άλλων ηθικολογικών οργανώσεων, που παραπληροφορημένες κατέφθασαν στην Πάτρα από άλλες περιοχές της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού, για να καταγγείλουν όργια, διαφθορά, “σόδομα και γόμορα”, αλλά εμποδίστηκαν από την αστυνομία. Οι εντελώς ανυπόστατες κατηγορίες συνάντησαν την αδιαφορία ή την ενόχληση των Πατρινών και των επισκεπτών του καρναβαλιού. Είναι χαρακτηριστικό, πως η τοπική εκκλησία δε συμμερίστηκε τις απόψεις των ταραξιών, αφού γνώριζε πως το καρναβάλι ήταν μια αθώα ψυχαγωγική εκδήλωση. Ακόμα, την ίδια εποχή σε ορισμένες περιπτώσεις επιβλήθηκε άνωθεν λογοκρισία σε ορισμένες καρναβαλικές κατασκευές, των οποίων το καυστικό πνεύμα έθιγε τα κακώς κείμενα.

1957

Ο ραδιοσταθμός του Παρισιού μεταδίδει ημίωρο πρόγραμμα από το Καρναβάλι της Πάτρας. Αστυνομική διάταξη απαγορεύει την εμφάνιση αρμάτων, που διακωμωδούν πολιτικά πρόσωπα και μπορούν να προκαλέσουν διατάραξη της δημόσιας τάξης.

1958

Απαγορεύεται η ευθεία βολή σοκολάτας.

1959

Στην παρέλαση συμμετέχουν 9 άρματα και 8 μπάντες, ενώ ρίχνονται στους θεατές 112.000 σοκολάτες! Ο Καρνάβαλος καίγεται κάτω από ραγδαία βροχή, με τον κόσμο να παρακολουθεί κάτω από χιλιάδες ομπρέλες.

1960

Στιγμιότυπα του Καρναβαλιού μεταδίδονται από αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο. Το 1960 κάνει την πρώτη της εμφάνιση και η Μπαντίνα του Δήμου Πατρών, της οποίας η συμβολή έκτοτε ήταν ιδιαίτερα σημαντική στις καρναβαλικές εκδηλώσεις. Την ίδια χρονιά στην παρέλαση έλαβε μέρος και η μουσική της Αστυνομίας Πόλεων. Το ίδιο έγινε και τον επόμενο χρόνο. Απ’ αυτή τη χρονιά αρχίζει και η Περιηγητική Λέσχη Πατρών να οργανώνει κάθε χρόνο “μπαλ – μασκέ” με βραβεία για τις καλύτερες μεταμφιέσεις. Αργότερα η Περιηγητική θα προσθέσει στις αποκριάτικες εκδηλώσεις της και το χορό του μαύρου ντόμινου.

1962

Στο Καρναβάλι του 1962, την Καθαρά Δευτέρα η Περιηγητική Λέσχη γιόρτασε τα Κούλουμα κάνοντας και διαγωνισμό χαρταετού καθιερώνοντας και αυτόν τον εορτασμό.

1964

Τη χρονιά του θανάτου του βασιλιά Παύλου το Καρναβάλι ματαιώθηκε.

1966

Αυτή τη χρονιά το καρναβάλι τίθεται σε νέες βάσεις. Ο δημοσιογράφος Νίκος Μαστοράκης έφερε στην Πάτρα το “Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού”, στο οποίο πήραν μέρος 94 Πατρινοί και επισκέπτες από όλη την Ελλάδα με τα αυτοκίνητά τους. Πρώτη νικήτρια αναδείχθηκε η ομάδα ενός φίλου του καρναβαλιού από τη Θεσσαλονίκη, η ομάδα του Άλκη Στέα, ο οποίος δέχτηκε να παρουσιάσει το παιχνίδι την επόμενη χρονιά. Μια άλλη καινοτομία στο Καρναβάλι του 1966 ήταν το Ράλι κωμικού αυτοκινήτου, που οργάνωσε ο Ορειβατικός Σύνδεσμος την τελευταία Κυριακή του Καρναβαλιού. Την ίδια χρονιά εισήχθη στο Καρναβάλι και το Πατρινό Λαχείο. Με άδεια του Υπουργείου Οικονομικών κληρώθηκε λαχείο, που διένειμε ως κέρδη δέκα αυτοκίνητα.

1967

Ο Άλκης Στέας ταυτίστηκε όσο κανένας άλλος με το Πατρινό Καρναβάλι και ιδιαίτερα με τον Κρυμμένο Θησαυρό. Μετά από τη συμμετοχή του στο πρώτο κυνήγι του 1966, από το 1967 διοργάνωνε το παιχνίδι, παρουσίαζε τις φάσεις του και διεκπεραίωνε την τηλεοπτική μετάδοση, μέχρι και τη χρονιά του θανάτου του, το 1999 (πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1999). Ο αείμνηστος πια Στέας έμπαινε σε κάθε ελληνικό σπίτι από τις τηλεοπτικές συχνότητες της ΕΡΤ. Εκφράσεις του, όπως “ευτυχείτε”, “η καρναβαλούπολη της Ελλάδας” για την Πάτρα, και “συνεχίστε να χορεύετε” προς τους καρναβαλιστές έμειναν ιστορικές. Το Πατρινό Λαχείο είχε άλλον ένα χρόνο ζωής και το 1967 μοίρασε 15 αυτοκίνητα στους τυχερούς. Στα πλαίσια του Καρναβαλιού του 1967 τραγούδησε στο Δημοτικό Θέατρο ο διάσημος Ντομένικο Μοντούνιο.

1968

Ύστερα από πρωτοβουλία του Φυσιολατρικού Συνδέσμου Πατρών εμφανίστηκε και καθιερώθηκε ένα καρναβάλι “μινιατούρα”, το “Baby Rally”. Σ’ αυτό, σε πρώτη φάση συμμετείχαν σε μια εκδήλωση – ποδηλατικό αγώνα, μασκαρεμένα αγόρια και κορίτσια, τα οποία έδιναν το δικό τους στίγμα στις καρναβαλικές εκδηλώσεις. Οι τρομεροί “Μπέμπηδες” του Πατρινού Καρναβαλιού κατόρθωσαν επί σειρά ετών να κατακτήσουν μια ξεχωριστή θέση στην πορεία του θεσμού με το γνωστό “baby rally”. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε πλήρωμα αυτοκινήτου με όμοια στολή. “Τα τραπουλόχαρτα” ήταν το πρώτο ομοιογενές πλήρωμα.

1969

Εμφανίστηκε το πρώτο μεταμφιεσμένο… αυτοκίνητο, αφού παρατηρήθηκε για πρώτη φορά συμβατότητα ανάμεσα στη μεταμφίεση του αυτοκινήτου και του πληρώματος, που κουβαλούσε. Η λέξη “Πλήρωμα” κυριολεκτεί και καθιερώνεται.

1970

Ο Καρνάβαλος είχε συνολικό μήκος 30 μέτρα και ήρθε σιδηροδρομικώς, όπου του έγινε επίσημη υποδοχή στο σταθμό. Την ίδια χρονιά οι εκδηλώσεις της τελευταίας Κυριακής, μεταδόθηκαν για πρώτη φορά από την τηλεόραση.

1971

Οι ομάδες των πληρωμάτων αρχίζουν και μεγαλώνουν και είναι αρκετοί αυτοί που συμμετέχουν με δυο αυτοκίνητα.

1972

Η Περιηγητική Λέσχη οργάνωσε ένα ποδηλατικό παιχνίδι για μεγάλους, χωρίς να έχει όμως ανάλογη συνέχεια.

1974

Ξεκινά η σύγχρονη φάση του καρναβαλιού και οι καρναβαλιστές πείθονται να εγκαταλείψουν τα αυτοκίνητά τους και να παρελάσουν πεζή στους δρόμους (ως τότε μόνο τα άρματα έκαναν παρέλαση). Το θέαμα κορυφώνεται, το καρναβάλι γιγαντώνεται και η Πάτρα κατακλύζεται από εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες.

1975

”Οι Κλόουν”, 24 άτομα (!), με κίνδυνο να αποκλειστούν από το παιχνίδι… εγκαταλείπουν το αυτοκίνητο και βγαίνουν στο δρόμο.

1978

Τα αυτοκίνητα που παίρνουν μέρος στο παιχνίδι του “Κρυμμένου Θησαυρού” φτάνουν τα 142!

1979

Το Καρναβάλι γεμίζει από νέους και οι εκδηλώσεις κορυφώνονται το τελευταίο Σαββατοκύριακο. Το πλήρωμα “Playmobil” αριθμεί 70 μέλη -πλήθος ασύλληπτο για την εποχή. Εντυπωσιάζει, αλλά … αποκλείεται! Η λέξη “διαφήμιση” ακούγεται για πρώτη φορά στο πλαίσιο του θεσμού.

1980

Από τα πληρώματα του “Κρυμμένου Θησαυρού” κατασκευάζονται και τα πρώτα άρματα.

1984

Είναι η χρονιά, που έδωσε το σύνθημα για πολυπληθή πληρώματα. Το γκρουπ “Γαλέρα” εμφανίστηκε με 385 άτομα! Το 1984 καταργούνται τα χρηματικά βραβεία, κατόπιν αιτήματος των ίδιων των πληρωμάτων.

1988

Γίνεται η αναβίωση του εθίμου των “γάμων της Γιαννούλας της Κουλουρούς”, το οποίο εντάσσεται στην Τσικνοπέμπτη. Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο, επρόκειτο για μια φτωχή γυναίκα της Άνω πόλης, που έζησε στην περίοδο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κύρια δραστηριότητά της ήταν η πώληση κουλουριών, που της εξασφάλιζε τα προς το ζην. Ορισμένοι Πατρινοί, εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά της, της έταζαν πως θα την παντρέψουν με τον πρόεδρο της Αμερικής, Ουίλσον. Η σχετική φάρσα περιλάμβανε άφιξη του Ουίλσον με πλοίο στο λιμάνι και άνοδό του στην Άνω πόλη, όπου θα τελούνταν και ο γάμος με τη Γιαννούλα. Η εύπιστη κουλουρού υποδεχόταν τον υποτιθέμενο Ουίλσον, Ιούλσο όπως τον πρόφερε η ίδια, και που φρόντιζαν πάντα να τον ντύνουν με φράκο και ημίψηλο, αλλά ώσπου να αντιληφθεί την ειρωνεία της στιγμής, το πλήθος των συγκεντρωμένων για το γάμο είχε διασκεδάσει με τη ψυχή του. Το θέαμα επαναλήφθηκε αρκετές χρονιές.

1990

Το “Κυνήγι του κρυμμένου Θησαυρού” συμπλήρωσε 25 χρόνια ζωής με ένα παιχνίδι 25 ημερών. Θέματα και αποτελέσματα μεταδίδονταν πλέον ραδιοφωνικά. Τα πληρώματα που παρέλασαν, ήταν για πρώτη φορά 100. Ποτέ ξανά δε θα ήταν λιγότερα. Για πρώτη φορά ο κόσμος άκουσε και χόρεψε τη λαμπάντα, αλλά και το περίφημο “Πατρινό Καρναβάλι για πάντα”.

1991

Έντονη συζήτηση για το αν θα έπρεπε να γίνει το Καρναβάλι, λόγω της βαριάς ατμόσφαιρας με αφορμή τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου. Τελικά, διοργανώθηκε υπό τους ήχους του “Give Peace a chance”.

1992

Ο εορτασμός εμπλουτίστηκε με την παρέλαση της Belle Epoque, που έγινε την τελευταία Παρασκευή.

1995

Το MTV καλύπτει δύο 24ωρα προγράμματος με τίτλο “Carnival Weekend” με εικονικές συνδέσεις με Ρίο Ιανέιρο και Πάτρα.

1996

Το Βaby Rally δίνει τη σκυτάλη στο “Καρναβάλι των Μικρών”. Δεν είναι η ονομασία, όμως, που έκανε την αλλαγή, αλλά η μετατροπή του σε ένα παιδικό φεστιβάλ (το μοναδικό ίσως στην Ελλάδα) με τόση διάρκεια και μαζική συμμετοχή παιδιών.

1999

Στις 9 Μαρτίου πέθανε ο Άλκης Στέας, αφήνοντας τον Κρυμμένο Θησαυρό … ορφανό.

2002

Το 37ο Κυνήγι διαρκεί 103 μέρες! Ήταν το μεγαλύτερο της Ιστορίας του Κρυμμένου Θησαυρού.

2004

Καινοτομία για το Καρναβάλι αποτέλεσε η ύπαρξη δυο Καρνάβαλων. Ο ένας ήταν ένας ωραίος δαφνοστεφανωμένος αθλητής, που είχε όλες τις προϋποθέσεις συμμετοχής στους αγώνες του 2004 και ο άλλος ήταν ο κλασικός χοντρός, που καθόταν πάνω σε μια μακαρονάδα!

2008

Το “Καρναβάλι των Μικρών” μετά από 14 χρόνια γόνιμης πορείας μετονομάστηκε σε “Καρναβάλι των Παιδιών” και καταξιώθηκε ως μια από τις πιο ζωντανές και ελπιδοφόρες ενότητες του Πατρινού Καρναβαλιού. Συναρπαστικά δρώμενα, όπως Παιδικές Καρναβαλουπόλεις, καλλιτεχνικά εργαστήρια κατασκευών, φεστιβάλ παιδικού τραγουδιού, θεατρικά και μουσικοκινητικά δρώμενα, εκθέσεις παιδικών δημιουργιών – κατασκευών και μεγάλη παρέλαση, ενεργοποιούν δεκάδες χιλιάδες μικρούς Καρναβαλιστές, τις οικογένειές τους και τους φορείς της πόλης.

Στη Μεγάλη Παρέλαση των Παιδιών που έγινε (και γίνεται) την Κυριακή του Ασώτου, χιλιάδες μικροί καρναβαλιστές από την Πάτρα, αλλά και από όλη την Ελλάδα παρέλασαν στους κεντρικούς δρόμους της Πάτρας σε ομάδες ανάλογα με το νηπιαγωγείο, το σχολείο τους, το φροντιστήριό τους ή τη σχολή χορού τους. Μαζορέτες και η νεανική μπάντα του Δήμου συνόδευσαν τα παιδιά. Με την πάροδο των χρόνων το Καρναβάλι των Παιδιών ακολουθεί τη δική του επιτυχημένη πορεία συναγωνιζόμενο επάξια εκείνο των μεγάλων. Ειδικά τραγούδια γράφονται γι αυτό, διεξάγονται ειδικοί διαγωνισμοί και παιχνίδια, ενώ το Καρναβαλικό Συνεργείο του Δήμου κατασκευάζει ειδικά άρματα εμπνευσμένα από δημοφιλή παραμύθια. Στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων στήνεται συνήθως η Καρναβαλούπολη, με ογκώδεις χαρούμενες κατασκευές καρναβαλικού χαρακτήρα με τις οποίες μπορούν να παίξουν τα παιδιά. Αξιοσημείωτο είναι, πως το Καρναβάλι των Παιδιών διεξάγεται σε συνθήκες απόλυτης ασφάλειας για τα παιδιά, καθώς παρελαύνουν μαζί τους και οι δάσκαλοι, επιβλέποντες και οι κηδεμόνες τους. Το καρναβάλι αυτό αποτελεί βασικό στοιχείο της καρναβαλικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών και “φυτώριο” καρναβαλιστών. Στις 9 Μαρτίου 2008, ημέρα της μεγάλης παρέλασης, το “Πλήρωμα 94” πρότεινε την καθιέρωση της “Ημέρας Άλκη Στέα” και τον εορτασμό της στις 9 Μαρτίου κάθε χρόνου. Η πρόταση κατατέθηκε καρναβαλικά, στους δρόμους και τα καφέ της Πάτρας, τυπωμένη σε stick ζάχαρης! Η ζάχαρη συνδυαζόταν μεν με τον τίτλο του 94 (“Την περνάμε ζάχαρη”), ταυτόχρονα, όμως, σηματοδοτούσε τη λογική του πληρώματος: “μια γλυκιά ανάμνηση είναι για μας ο Στέας, με χαρά τον θυμόμαστε πάντοτε και η μέρα μνήμης που εισηγούμαστε κάθε άλλο παρά τη λογική μνημόσυνου έχει, αντιθέτως προτείνουμε χαρμόσυνη αναπόληση”.

2009

Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία επί σκηνής, λίγο πριν την τελετής λήξης, μιας… πεταλούδας, που πάνω στα τεράστια ολόλευκα φτερά της προβάλλονταν πανέμορφες εικόνες από τη φύση, καθώς καίγονταν ο Βασιλιάς Καρνάβαλος. Η εικόνα δημιούργησε έντονα συναισθήματα αντίθεσης, δίνοντας ταυτόχρονα και ένα ισχυρό οικολογικό μήνυμα για την αξία της ζωής και την προστασία του περιβάλλοντος.

2010

Με πολύχρωμα πυροτεχνήματα και την εντυπωσιακή είσοδο του βασιλιά Καρνάβαλου στην πλατεία Γεωργίου, που τον υποδέχτηκε η Μπάντα του Δήμου, πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης του Καρναβαλιού το 2010. Παράλληλα, μια τεράστια ηλιόσφαιρα περιφερόταν πάνω από την πλατεία, ενώ ακροβάτισσα “έραινε” με κομφετί τους καρναβαλιστές και τους θεατές της τελετής. Κατά τη διάρκεια της τελετής έγινε παρουσίαση παλαιοτέρων καρναβαλιών μέσα από γιγαντο-οθόνες, που ήταν τοποθετημένες στη μεγάλη σκηνή. Η τελετή έναρξης περιελάμβανε χορευτικά, μουσικές εκτελέσεις γνωστών τραγουδιών, μουσικούς ρυθμούς με έντονα τα στοιχεία λάτιν και ντίσκο, αλλά και ένα αφιέρωμα στον Μάικλ Τζάκσον.

2016

Στο Καρναβάλι των Παιδιών 100 ομάδες και περισσότεροι από 15000 παιδιά και μεγάλοι ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο θα ξεχυθούν στο κέντρο της πόλης ακολουθώντας τους δρόμους Γούναρη, Κορίνθου, περιμετρικά της πλατείας Γεωργίου από το κάτω μέρος, Κορίνθου με κατάληξη τις τέσσερις πύλες εξόδου στην Ερμού και στην Αγίου Νικολάου, παραδίδοντας μαθήματα καρναβαλικής παιδείας και ξεσηκώνοντας σε ένα ξέφρενο πάρτι.

Πηγή: http://www.24grammata.com